“คุณรับรู้จังหวะหัวใจที่เต้นรัวของผมไหมนิ่ม...” ฟาร์เชสถาม นัยน์ตาทอประกายลึกซึ้ง “ฉัน...” เป็นอีกครั้งที่ชาลิญาพูดไม่ออก ได้แต่กัดกลีบปากสวยเอาไว้ ก้มหน้าลงด้วยกิริยาเอียงอาย “คุณบอกผมสิ ว่าคุณก็รู้สึกเช่นเดียวกัน” คนถามปล่อยมือบางให้เป็นอิสระ ขณะลากลงต่ำ วางทาบลงบนสะโพกสวย ลูบไปมาแผ่วเบา กดปลายจมูกโด่งคมจมไปกับกลุ่มผมหอม “หัวใจคุณเต้นแรงหรือเปล่าครับนิ่ม” “ฉัน...” ชาลิญากำลังเผลอไผลไปกับทีท่านุ่มนวลที่ชายหนุ่มกระทำ หัวใจเธอเต้นถี่รัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน และรู้สึกว่าเรี่ยวแรงที่ควรจะต่อต้านเขามันกลับหดหาย แม้แต่จะยืนให้มั่นเธอยังทำไม่ได้ จนต้องขยับมือคล้องลำคอแข็งแกร่งเอาไว้ ใบหน้างามโน้มลงซบอยู่บนแผงอกของเขาราวกับคนหมดแรง