จอมเป็นสถาปนิกผู้รับผิดชอบการรีโนเวตเรือนโบราณริมแม่น้ำปิง ที่นั่นเขาพบหีบไม้อัดแน่นไปด้วยรูปวาดเก่าๆ ซึ่งดูคุ้นตาอย่างน่าประหลาด ถึงจะนึกสงสัยแต่จอมก็ไม่มีเวลากับเรื่องพวกนั้นมากนัก เขาต้องกลับกรุงเทพฯ ชั่วคราวเพื่อไปรับคนรักซึ่งเพิ่งเรียนจบกลับมา จอมเฝ้านับวันที่จะได้พบกับแฟนหนุ่มมาตลอดหลังต้องห่างกันนานหลายปี เพื่อจะพบว่าอีกฝ่ายกำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูเหมาะสมกันดี... แม้ลึกๆ ในใจอยากได้คำอธิบาย แต่ในเมื่ออีกฝ่ายเลือกแล้ว จอมก็จะรับมันไว้ เขาเดินทางกลับเชียงใหม่ทันที แต่ความเสียใจกลับนำไปสู่เหตุการณ์ไม่คาดคิด ขณะที่รถของเขากำลังจมดิ่งลงสู่ก้นแม่น้ำ ท่ามกลางความมืดมิดอันเย็นเยียบ จอมได้กลิ่นดอกลั่นทมหอมจรุงมากับสายน้ำ และแว่วเสียงทุ้มเจือความอ่อนหวานที่เอ่ยคำหนักแน่น ‘พ่อจอม...’