“คุณราล์ฟ! หยุดเดี๋ยวนี้นะ เราแต่งงานกันแค่ในนามเท่านั้น คุณห้ามล่วงเกินต้นหยกเด็ดขาด” มธุรินออกคำสั่งกับสามีป้ายแดงของตนเอง “ใครจะโง่แต่งแค่ในนามล่ะทูนหัว ยังไงๆ คืนนี้ผมก็จะเผด็จศึกคุณให้ได้” ราล์ฟกระโจนเข้าหาเรือนร่างเปล่าเปลือย ราวกับราชสีห์กระโจนตะครุบกระต่ายน้อยเนื้อหวาน “คุณราล์ฟ ถ้าคุณได้ต้นหยกเป็นเมียแล้วคุณทิ้งต้นหยกไป ต้นหยกเอาคุณตายแน่!” มธุรินขู่ฟ่อ สั่นสะท้านไปกับเรือนกายแข็งแกร่งร้อนผ่าว ที่เต้นตุบๆ อยู่แนบเนื้อ ทำเอาเธอหายใจรัวเร็วด้วยความตื่นเต้น “ไม่ต้องขู่หรอกทูนหัว นายราล์ฟคนนี้จะยอมถวายชีวิต ให้กับยายตัวตุ่นของนายราล์ฟคนเดียว” ราล์ฟไม่ปล่อยให้ภรรยาได้เอ่ยค้าน พอเรียวปากเล็กเผยอปากขึ้น ก็รีบสอดปลายลิ้นนุ่มเข้าไปชิมความหวานฉ่ำ ที่ซุกซ่อนอยู่ข้างใน มือใหญ่ร้อนผ่าวซุกไซ้ร่ายเพลิงรักตรงดินแดนแห่งความมหัศจรรย์ของอิสตรี แหล่งรวมความหฤหรรษ์หรรษา จนภรรยาสาวร้องครวญครางไม่ได้หยุด... สิงห์ผู้ไร้หัวใจแห่งโรม อย่าง ราล์ฟ เดริโก้ร์ บุญยกร เจ้าพ่อธุรกิจโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในกรุงโรม ซึ่งหวงแหนชีวิตโสดเป็นที่สุด กลับถูกมารดาสุดที่รัก บังคับให้เข้าพิธีแต่งงานกับหญิงสาวที่ตนเองเคยล้อเลียนว่าเป็น ยายตัวตุ่น เตี้ยม่อต้อ แต่พอได้ปะหน้าเจ้าสาวในวันแต่งงาน ซึ่งงดงามห่างไกลจากคำว่าเตี้ยม่อต้อที่ตนเองได้เคยปรามาสไว้ เลือดในกายของสิงห์หนุ่ม ก็มีอันต้องเดือดพล่านเสียยิ่งกว่าธารวาลาปะทุเดือด ไฟพิศวาสในกายแล่นซ่านราวกับสายน้ำที่ไหลเชี่ยวกราก หิวกระหายในรสรักจนอยากจับเจ้าสาวผู้งดงามขึ้นเตียง พร่ำสอนบทพิศวาสอันแสนเร่าร้อน ให้เจ้าสาวแสนสวย ได้ตัวอ่อนระทวยหลับคาอกกว้างของตนเอง... เพราะคำว่ากตัญญู มธุริน หรือต้นหยก จึงยอมแต่งงานกับราล์ฟ เดริโก้ร์ บุญยกร คนที่ปรามาสว่าเธอเตี้ยเหมือนตัวตุ่น แต่เจ้าสาวคนนี้ไม่ได้เตี้ยม่อต้ออย่างที่เคยเป็น เธอมีเรือนร่างที่อรชรอ้อนแอ้น ผิวกายขาวผ่อง ยิ่งมองยิ่งพิศ หน้าอกหน้าใจก็แสนจะอะร้าอร่ามน่าขบกินยิ่งนัก และเมื่อต้องมาแต่งงานกับสิงห์แห่งโรม ที่ใครๆ ก็กล่าวขานว่าเป็น สิงห์หนุ่มที่ไร้หัวใจ มอบความรักให้ใครไม่เป็น มธุรินจึงไม่รอช้า งัดเล่ห์มารยาร้อยเล่มเกวียน ทำให้สิงห์หนุ่มผู้ขึ้นชื่อว่าเป็น สามี ได้ลุ่มหลงและมอบหัวใจอันแข็งแกร่งดุจหินผาให้กับเธอเพียงผู้เดียว...