เกมเริ่มขึ้นโดยที่มัทรี เป็นฝ่ายจัมพ์บอล แล้วกระโดดปัดลูกบาสได้ก่อนปลื้มใจ โดยฝ่ายที่รับลูกได้เป็นฝ่ายของมัทรี ที่กำลังเลี้ยงลูกบาสอย่างรวดเร็วเพื่อส่งต่อให้มัทรีที่วิ่งเลาะไปทางด้านขวาของสนาม ปลื้มใจวิ่งตามมัทรีเพื่อเข้าแย่งลูกบาสมาครอบครองแต่ทว่ามัทรีเลี้ยงลูกบาสและหลบหลีกขึ้นดั๊งค์ลูกบาสแล้วยัดลงห่วงไปโดยเป็นฝ่ายทำคะแนนนำทีมของปลื้มใจไปก่อน เสียงบรรดาเหล่ากองเชียร์ดังกึกก้องไปทั่วทั้งสนาม . ติ๊กต่อก ๆๆๆๆๆ ช่วงวินาทีกระโดดขึ้นดั๊งค์ลูกบาสแล้วยัดลงห่วง… มัทรีเหมือนตัวเธอเองหลุดลอยเข้าไปอยู่ในความฝันเหมือนในตอนที่บางครั้งเธอนอนหลับแล้วรู้สึกว่าตัวเธอเองตกลงมาจากที่สูง อาการวูบเหมือนจมดิ่งเข้าไปอยู่ในห้วงความฝันทุกอย่างดูหมุนคว้างไปหมด สิ่งรอบข้างมีแสงวูบวาบหลากสีราวกับสีรุ้ง . โผล๊ะ… ตุบ… ร่างของมัทรีตกลงบนพื้นหญ้าสีเขียวด้วยอาการที่ตกไม่แรงมากนัก เธอมองไปรอบ ๆตัวเธอเองด้วยความประหลาดใจ และหยิกตัวเองเบา ๆเพื่อทดสอบว่าตัวเองตกอยู่ในความฝันหรือไม่ โดยรอบตัวของมัทรีท่ามกลางเสียงน้ำตกและธารน้ำไหล บรรดาเหล่าผีเสื้อและนกที่มีอยู่ในบริเวณต้นไม้เขียวขจีและบรรดาดอกไม้สีสวยงาม ต่างร้องขับขานเซ็งแซ่ด้วยเสียงที่ไพเราะไปทั่วทั้งบริเวณ มัทรีเหลียวซ้ายแลขวาอีกครั้งแล้วลุกขึ้นยืนเงี่ยหูฟัง “เอ๊ะ...เสียงคนคุยกันเนี่ย...ไม่ได้แล้วเดี๋ยวต้องไปขอความช่วยเหลือ” มัทรีค่อย ๆเดิน เพื่อหาต้นตอของเสียงที่เธอได้ยินที่ดังมาจากบริเวณใกล้เคียงบริเวณนั้น “โอว...แม่เจ้า เราหลงยุคมาหรือไงเนี่ยมันจะเหมือนในหนังหรือเปล่าวะเนี่ย” มัทรีลืมตาเบิกโพลงมองสิ่งที่เห็นตรงหน้าซึ่งพอดีกับหญิงสาวในร่างของชุดนุ่งห่มอาบน้ำเหมือนหนังพวกจักรๆวงศ์ๆหันมาเจอเข้ากับมัทรีพอดี