“รสชาติดีเหมือนเดิม เขางึมงำตาวาว” “หม่อมฉันเหนียวตัวเพคะ...หม่อมฉันอยากอาบน้ำ” พอได้สติหว่านผิงก็พูดด้วยสีหน้าคล้ายจะร้องไห้ นางพยายามยื้อเวลาไม่ให้เขาสานต่อ “แบบนี้แหละได้อารมณ์ ข้าชอบ...ทั้งเจ้าและข้าสกปรกไปด้วยกัน” หลี่เจิ้งพูดอย่างโรคจิต ดวงตาคมกริบจ้องมองฮูหยินแม่ลูกอ่อนอย่างหิวโหย “ท่าน!” หว่านผิงรู้ดีว่าเขากำลังใช้วาจาเสียดสีนาง เขาจงใจพูดให้นางอับอาย