“เหนือกว่ารัก” ไม่ได้พูดถึงความรักที่ราษฎรไทยมีต่อพระเจ้าอยู่หัว แต่กำลังพยายามพูดถึงสิ่งที่เหนือกว่านั้น นั่นคือบทเรียนชีวิตดีๆ ที่ประชาชนสามารถแสวงหาได้จากการสังเกต รอยพระบาททุกรอยที่ทรงย่ำไปทุกหนทุกแห่งของราชอาณาจักรไทยตลอดหกสิบปี ทรงทิ้งข้อคิดมากมายไว้ให้เราได้พิจารณา ไตร่ตรอง ใคร่ครวญ หนังสือเล่มนี้เพียรเก็บสิ่งที่ปรากฏในรอยพระบาทเหล่านั้นมารวบรวมเท่าที่สติปัญญาจะพึงมี ได้เป็น 99 ข้อคิด บทเรียนชีวิตจากพระราชประวัติ พระราชจริยวัตร พระราชดำรัส เรียกว่าทรงสอนคนไทยมาโดยตลอดผ่านสิ่งที่ทรงทำ "เหนือกว่ารัก" หนังสือที่สังเคราะห์ 100 ข้อคิด เพื่อเรียนรู้ชีวิตจากพระราชจริยวัตร บางตัวอย่างจาก "เหนือกว่ารัก" “..การได้รับสิริราชสมบัติเป็นคำไพเราะ เพราะสมบัติย่อมเป็นที่ปรารถนาของคนทั่วไป ซึ่งมักจะคิดว่าผู้ที่ ได้เป็นพระเจ้าแผ่นดินย่อมจะมีเกียรติยศยิ่งกว่าคนสามัญ มีอำนาจลงโทษแก่ผู้ที่ไม่พอใจ หรือปันแก่ผู้พึงใจได้ตามประสงค์ ฯลฯ แต่ความจริงแล้วหาเป็นเช่นนั้นไม่ ที่ว่าเป็นผู้มีบุญขึ้นนั้น แท้จริงแล้ว เป็นผู้มีกรรมและทุกข์อย่างยิ่ง ” “...สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช ตามความเห็นของข้าพเจ้ารู้สึกว่าทรงเป็นผู้ใหญ่เกินพระชนมายุ ทั้งนี้เพราะทรงรับราชภาระอันหนักต่อเนื่องจากสมเด็จพระบรมเชษฐาธิราช เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันรับราชสมบัติและการที่ได้ทรงคลุกคลีอยู่กับสมเด็จพระบรมเชษฐาธิราชตลอดมานั่นเอง ทำให้พระราชอัธยาศัยที่ทรงร่าเริงอยู่เป็นนิตย์ต้องเปลี่ยนแปลงไป กลายเป็นความเคร่งขรึม...” “...ฉันถือว่า ฉันเป็นพลเมืองคนหนึ่งซึ่งมีตำแหน่ง ตราบใดที่ยังอยู่ในตำแหน่งนี้ ตราบนั้นฉันต้องปฏิบัติหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้สมบูรณ์..” “..สิ่งที่ทำให้ทรงพระสำราญ คือ การที่ได้ทอดพระเนตรเห็นประชาชนมีน้ำใจต่อท่านและประชาชนด้วยกัน ไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินจะมีส่วนช่วยพระองค์ท่านได้ โดยการช่วยตัวเอง ช่วยเพื่อนร่วมชาติคนอื่นๆ มีความรักความสามัคคีกัน ทำตนเป็นพลเมืองดีเห็นแก่ชาติบ้านเมือง” “....ความรู้สึกเช่นนี้ ทำให้เกิดความรู้สึกอันดีที่บากบั่นตั้งหน้าทำประโยชน์ให้แก่บ้านเมืองสนองพระเดชพระคุณต่อไป โดยมีใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทเป็นธงชัยที่นำ เป็นแสงประทีปในยามมืด คอยสังเกตดูพระราชจริยวัตรในพระราชกรณียกิจทั้งหลายที่ทรงงานไม่ว่างเว้น ประดุจจะทรงพระเสโทต่างอุทกธารา ข้าพระพุทธเจ้าทั้งหลายก็มีมานะบากบั่น พร้อมที่จะทำงานให้หนักให้นาน และให้ได้ผลดีที่สุดตามแต่กำลังสติปัญญาความสามารถของแต่ละคน เรื่องนี้ขอถวายไว้เป็นสัจวาจาไม่มีทางจะเปลี่ยนแปลงได้...”