“หยุดเลยนะ ฉันไม่ยอมคุณแล้ว” น้ำเสียงหวานตวาดใส่แบบห้วนจัด ผินหน้ามองไปทางประตู นึกกังวลเรื่องที่จะตามมาอีกสารพัด “งั้นปล้ำนะ” แอนโทนี่แกล้งขู่เสียงเข้ม มือก็หยุกหยิกจะดึงผ้าห่มออกให้ได้ “ไม่!” “งั้นยอมดีๆ ” “พอแล้ว ฉันจะออกไปทำอาหารเช้า” บอกเสียงอ้อมแอ้ม เพราะรู้ตัวดีว่าไม่สิทธิ์ต่อรองอะไรกับเจ้าหนี้จอมลามกคนนี้ได้แน่นอน ทว่าจะให้เธอยอมมีอะไรกับเขาอีกก็ไม่ไหวเหมือนกัน “ผมขอไข่ลวก 2 นะเมียจ๋า” จบคำพูดของชายหนุ่ม แอนโทนี่ก็ได้ค้อนงามๆ จากหญิงสาวแทนไข่ลวกทันที นึกขนลุกกับคำที่เขาเรียกขานก่อนเบ้หน้าน้อยๆ อย่างไม่ชอบใจ แล้วหันมาสั่งเสียงห้วน “คอยหลบแม่ฉันให้ดีด้วย ฉันไม่อยากให้แม่ฉันหัวใจวาย ที่เห็นหน้าคุณ” “โธ่ที่รัก ผมว่าแม่คุณจะดีใจล่ะไม่ว่า ที่ได้ลูกเขย หล่อๆ รวยๆ อย่างผม” “ไม่ต้องมาพูดมาก คุณจะทำยังไงก็ได้ แต่อย่าให้แม่ฉันรู้ว่าคุณอยู่ที่นี่เมื่อคืน” เสียงหวานขู่ฟ่อ เพราะยังคิดหาคำตอบให้มารดาไม่ได้