“เราอยู่ด้วยกันไม่ได้จริงเหรอคะ” เธอถามเสียงสะอื้นเหมือนใกล้จะขาดใจ อยากให้เรื่องนี้คือเรื่องโกหกที่จิรายุทธแต่งเรื่องขึ้นมามากกว่า “ถ้าเธอยอมเอาเด็กออกเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป…ถึงแม้เราจะไม่ได้แต่งงานกัน” พลอยน้ำเพชรผงะเงยหน้าขึ้นมามองเขาตาโตเมื่อได้ยินที่บอก แววตากลมโตไหวระริกสับสนไปหมด ไม่เคยเจ็บปวดเท่านี้มาก่อน เหมือนกำลังเดินอยู่บนทางแยกสองทางที่ต้องเลือกระหว่างความเป็นความตาย ++++++ ความผิดพลาดในอดีตที่ ‘จิรายุทธ’ เคยขับรถชนเด็กผู้หญิงจนเกือบตาย และเขาไม่อาจแสดงความรับผิดชอบต่อชีวิตเธอได้เต็มที่ มันเหมือนตราบาปขนาดใหญ่ที่เป็นความลับเกาะกินหัวใจเขามาเนิ่นนาน และความเลวร้ายครั้งที่สองของเขาคือทำเธอท้อง แต่ชาตินี้เขากับเธอไม่มีวันลงเอยกันได้ ทั้งที่ในหัวใจของ ‘พลอยน้ำเพชร’ เขาคือเจ้าชายขี่ม้าขาวที่เข้ามาช่วยชีวิตเธอในวันเฉียดตายหลังจากมารดาเสีย และความฝันของเธอคืออยากเป็นเจ้าสาวของเขา _____________________________________ “เป็นห่วงฉันงั้นเหรอ” ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอ คิ้วเข้มพาดเฉียงเลิกขึ้นอย่างล้อเลียน ก่อนพูดต่อราวกับอยากต้อนให้อีกฝ่ายจนมุมไปไม่รอด “ฉันว่ามันเกินกว่าที่สาวใช้ควรปฏิบัติกับคุณชายของบ้านนะ ไม่เห็นนวลตองจะเคยขึ้นมาเสนอหน้ายามดึกในห้องนอนของฉันแบบนี้บ้าง” “ขอโทษค่ะ พลอยคงทำเกินหน้าที่” พลอยน้ำเพชรพูดเสียงเบาหวิว ด้วยความสะท้านในอกอย่างรุนแรง หน้าชาดิกพลางกัดริมฝีปากแน่น เพราะไม่คิดว่าการได้พูดคุยกับเขามากขึ้นจะกลายเป็นสิ่งตอกย้ำความเจ็บปวดให้ตัวเองช้ำใจ เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ ด้วยความพยายามอย่างหนักที่จะไม่ร้องไห้ออกมาให้อับอายต่อหน้าเขา “หรือเธออยากขยับหน้าที่มาทำอย่างอื่นให้ฉันแทน” จิรายุทธยื่นมือไปกระชากแขนเพรียวของคนตรงหน้าทีเดียวโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว จึงเซล้มลงมานั่งแหมะบนตักเขาอย่างง่ายดาย ร่างอวบอิ่มตัวแข็งค้าง เมื่อมือใหญ่รวบเอวคอดกิ่วไว้เต็มอ้อมแขน ดวงหน้าสวยตื่นตะลึงเมื่อเขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ “ฉันกำลังอยากอยู่พอดี ช่วงนี้ไม่ค่อยได้มีเซ็กซ์อึดอัดเป็นบ้าเลย รับรองรอบนี้ฉันจะทำให้เบาที่สุด ดูท่าทางเธอคงหายป่วยนานแล้ว” “พะ...พี่เจมส์...จะทำอะไรคะ” พลอยน้ำเพชรสบตาเขาด้วยอาการตกใจตัวสั่นเทา แต่เริ่มไม่แน่ใจว่าตอนนี้ตัวสั่นเพราะความกลัวหรือเพราะอะไรกันแน่ สัมผัสจากร่างกายเขามันสามารถทำให้เธอวูบไหวได้เหมือนเช่นทุกครั้ง ปลายนิ้วแกร่งลากไล้ไปตามแขนเรียวอย่างช้าๆ ยิ่งทำให้เธอสติกระเจิงมากกว่าเดิม