ปีนี้ ดิษยาอายุสี่สิบห้าแล้ว เหมือนดอกไม้ที่บานเต็มที่ จู่ๆ ก็มีผู้ชายสองคนเข้ามาป้วนเปี้ยนในชีวิต เขมทัต ชายวัยหกสิบเศษที่ยังเท่ สง่า และหล่อเหลา เรียกได้ว่า งามอย่างชาย ส่วนชีวัน อายุสามสิบห้า เป็นพ่อม่ายลูกติด แด๊ดดี้ของเด็กหญิงข้าวต้มน้ำวุ้น ทั้งสามคนเคยพบเจอกันมาตั้งแต่ปี 1988 แล้ว ก่อนโลกจะหมุนวนพากลับมาใกล้ชิดกันอีกครั้งในวันนี้ ดิษยาถูกจ้างมาให้เป็นผู้ดูแลชายสูงวัยที่ยังแข็งแรงและมีเสน่ห์ ขณะที่ชีวัน เด็กกำพร้าที่เขมทัตรับเลี้ยงมาตั้งแต่เล็ก ดูจะไม่ค่อยพอใจนัก เขากวนและรวนจนดิษยานึกอยากจับชายหนุ่มรุ่นน้องมาฟาดก้นเหลือเกิน มีสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่า “รัก” งอกงามอยู่ในหัวใจทั้งสามดวง แต่สำหรับใครบางคน ความรักนั้นเกิดขึ้นตั้งแต่ปี 1988 แล้ว “ผมรักคุณ ผมเป็นของคุณ ตั้งแต่วันนั้น...จวบจนวันตาย” ใครกันจะเป็นคนเอ่ยคำมั่นสัญญาแสนหวานนี้ในงานแต่งงานริมทะเลที่เจ้าสาวอย่างดิษยายืนรออยู่ก่อนแล้ว ...ใครกัน