“ก็ดี...ถ้าทำเสมอต้นเสมอปลายนะ” พลอยนภัสเอ่ยได้เพียงเท่านั้น เพราะเธอกำลังรู้สึกหวั่นไหวเป็นอย่างมาก กับสิ่งที่ชายหนุ่มกำลังทำอยู่ “วันนี้ผมเตรียมอาหารที่มีประโยชน์กับคุณแม่กำลังตั้งครรภ์ไว้ด้วย คุณต้องทานเยอะๆ นะ” “ก็ถ้าอร่อยก็ทาน แต่ถ้าไม่อร่อยก็เททิ้ง” พลอยนภัสกล่าวเสียงดุ “คุณแม่ทำไมใจร้ายจังเลยครับลูก รู้มั้ยว่าพ่อเสียใจนะเนี่ย” เวหาทำเสียงน่าสงสาร “งั้นคุณแม่ก็ฝากบอกคุณพ่อด้วยนะคะลูกจ๋า ว่าคุณพ่อเป็นคนที่ทำให้คุณแม่ต้องเป็นแบบนี้” พลอยนภัสกล่าวด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว เมื่อเธอนึกถึงเรื่องที่ผ่านมา หญิงสาวรีบสะบัดมือของจากการกอบกุมของชายหนุ่ม แล้วเดินนำหน้าเขากลับไปที่บ้านด้วยโทสะ “เกือบจะดีอยู่แล้วเวหาเอ้ย...” ชายหนุ่มรำพึงกับตนเอง เขาไม่น่าเอ่ยถึงเรื่องนี้จนพาลให้เธอโมโหเขา ทุกอย่างกำลังจะไปได้ดีแล้วเชียว สงสัยแบบนี้คงต้องตั้งต้นง้อหญิงสาวใหม่อย่างแน่นอน