“ที่พูดเนี่ยราคาคุยหรือเปล่า” เขาไม่อยากดูถูกเธอ แต่เขาอยากจะดูปฏิกริยาตอบรับของเธอ “ถ้าอยากรู้ว่าราคาคุยหรือเปล่า คุณก็ลองให้โอกาสดิฉันได้ทำงานในตำแหน่งนี้สิคะ ถ้าไม่พอใจ คุณก็แค่ไม่ให้ดิฉันผ่านโปร” พราวฟ้าไม่รู้ว่าเธอไปเอาความกล้ามาจากไหน ตอนนี้เธอท้าทายเขาด้วยแววตา ใบหน้าหวานกำลังจ้องมองไปที่ใบหน้าคมสันของซีอีโอหนุ่มอยู่ ซึ่งเขาก็จ้องตาเธอกลับไม่วางตา เขาชักอยากจะรู้แล้วสิว่าผู้หญิงคนนี้จะมีดีจริง หรือทุกอย่างที่พูดแค่ราคาคุย “เหมือนมัดมือชกให้รับเข้าทำงานแบบเนียนๆ เลยคุณว่ามั้ย” ความรู้สึกพอใจในคำตอบของผู้สัมภาษณ์คนนี้มันทำให้เขาอยากจะพิสูจน์ในสิ่งที่เธอพูด แม้ว่าเธอจะไม่มีประสบการณ์การทำงานเลยก็ตาม “ไม่หรอกค่ะ เขาเรียกว่าหาโอกาสให้ตัวเอง ไม่บ่อยนักหรอกค่ะที่เด็กจบใหม่แบบดิฉันจะได้รับโอกาสให้มาสัมภาษณ์ในงานบริษัทที่ใหญ่เท่านี้เพราะฉะนั้นการดิ้นรนเพื่อทำทุกอย่างให้ได้งานทำมันคือเป้าหมายสูงสุดค่ะ” พราวฟ้าตอบคำถามอย่างสบายๆ แม้ว่าจะประหม่าในตอนแรก แต่ตอนนี้เธอไม่ได้รู้สึกกังวลอะไรแล้ว