มาร์ค....ฝรั่งขี้นกที่ชาวบ้านเรียกขานอย่างคุ้นปาก แต่เขาไม่ใช่ฝรั่งขี้นกตกยาก แต่เป็นตกถังทองก็ว่าได้ เมื่อเขาเป็นถึงวิศวกรคุมการก่อสร้างถนนของรัฐ แต่เพราะบ้างาน ไม่มีเวลาดูแลตัวเอง จึงไว้หนวดเครายาวรุงรัก แถมยังปล่อยตัวลงพุงนิดๆ ตามประสาฝรั่งที่ชอบจิบเบียร์เป็นประจำนั่นแหล่ะ ความเหงาที่ห่างบ้าน ห่างเพื่อน ทำให้ต้องหาทางผ่อนคลายด้วยการมานั่งฟังเพลง และสถานบันเทิงที่ดีที่สุดของที่นี่ ร้านอาหารเล็กๆ ที่มีนักร้องร้องเพลงให้ฟัง แลกพวงมาลัยติดแบงค์แดงๆ เท่านั้นเอง ช้องนาง...หญิงสาวหาเลี้ยงตัวเองเพียงลำพังเมื่อญาติที่น้องลาจากโลกนี้ไปหมด ทำให้เธอต้องดิ้นรนแม้จะต้องถูกผู้ชายลวนลามก็ตามที แต่เพื่อให้ตัวเองมีกินก็จำต้องยอม แต่เธอไม่ยอมขายตัวเด็ดขาด แต่กับเขาคนนี้ ทำไมเธอถึงต้านทานพลังของเขาไม่ได้จริงๆ จนยอมอยู่ใต้ร่างใหญ่มีพุงนิดๆ ก่อนมันจะเลือนหายเมื่อเขาเปลือยกายให้เธอได้เห็นเต็มสองตา!!! “เป็นอะไร โกรธผมเหรอ” มาร์ครู้สึกตัว เมื่อช้องนางนั่งเงียบตลอดทางจนถึงงานกาชาด “เปล่า” เธอปฏิเสธ แต่สายตาและน้ำเสียงบอกชัดว่า ไม่ใช่ความจริง “นาง” มาร์คเรียกเธอ “ลงไปเที่ยวงานกันดีกว่าค่ะ เห็นว่ามีของขายเยอะแยะเลย” เธอตัดบท ก้าวลงจากรถเดินตรงไปยังประตูทางเข้างานกาชาดทันที ตอนนี้แสงไฟตามทาง ร้านค้าเริ่มเปิดกันจนสว่างและสวยงามกับบรรยากาศของงานกาชาดตอนค่ำคืนแบบนี้ แต่ไม่ได้ทำให้หัวใจของสองหนุ่มสาวต่างวัยคู่นี้งดงามตามแสงไฟที่สีสันสดใสนั่นเลย มาร์คมองตามแผ่นหลังบางเงียบๆ รู้ว่าเธอกำลังสับสบ เครียด เมื่อไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้มาก่อน ชีวิตที่ผ่านมาของช้องนาง พบอะไรมามากมาย ทั้งทุกข์ สุข เศร้า และเลวร้าย กับการถูกย่ำยีด้วยอาชีพที่เธอเป็นอยู่ แต่ข้างในใครจะรู้ดีเท่าเจ้าตัวที่ไม่เคยปริปากเล่าให้ใครฟัง แต่คนอย่างมาร์ค เมื่อหัวใจบอกว่าใช่ เขาไม่สนใจอะไรอีก ไม่แคร์ว่าเธอจะผ่านใครมาบ้าง เมื่ออาชีพนักร้องมันต้องเปลืองตัว ใช้เรือนร่างหน้าตาอยู่แล้ว สำคัญสุดหัวใจ...ของเขาที่ต้องการเธอ ต้องการฉุดให้ช้องนางคนนี้ได้พบสิ่งดีๆ ที่เขาสามารถหาให้เธอได้ทุกอย่าง ยกเว้นเดือนดาวเท่านั้น ด้านช้องนาง รู้สึกสับสนใจหัวใจจริงๆ สมองมึนไปหมด จนไม่สนคนที่เดินตามมา สายตามองไปรอบๆ อย่างเลื่อนลอย เมื่อคิดถึงการมีใครอีกคนเข้ามายืนอยู่ใกล้ๆ มาคุย มานั่งด้วย มากินข้าว หรือทำอะไรๆ ด้วย เธอรู้สึกหวาบไหว และอบอุ่น ระคนหวาดกลัว กลัวความรู้สึกที่เขามีให้ดีๆ มันจะไม่ยืนยาว เมื่อสภาพของเธอในตอนนี้ ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงตัวเปล่าจริงๆ มีค่าแค่เรือนกาย หน้าตาเท่านั้น ไม่รู้ว่ามาร์คที่บอกว่าชอบ สนใจหน้าตา เรือนร่างของเธอแล้วพอได้ก็จบหรือเปล่า ตรงนี้แหล่ะที่เธอไม่อยากคิด ไม่อยากให้มันก้าวไปถึงตรงนั้น มาร์คเห็นช้องนางเดินไปเรื่อยๆ จึงเดินเข้ามาจับแขน “นางเดี๋ยวก่อนสิ” เขาเรียกเธอ มองหน้าสวยที่หันมอง และกำลังจะอ้าปากเอ่ย แต่ต้องหุบเมื่อมีคนเข้ามาทักมาร์คซะก่อน “อ้าวคุณมาร์ค มาเที่ยวงานด้วยหรือครับ” เสียงทัก ทำให้คนที่มาร์คหันมอง แต่ไม่ปล่อยแขนหญิงสาว สอดมือจับมือน้อยไว้แน่น ทั้งที่เจ้าของพยายามจะบิดออก เลยทำตาดุใส่เธอนั่นแหล่ะถึงหยุด “ไฮ ไงครับนายอำเภอ” คนที่มาทัก เป็นนายอำเภอของที่นี่ ที่ช้องนางเคยเห็นเวลาออกไปเยี่ยมชาวบ้าน แถมมีลูกน้องติดตามเป็นพรวน ทำให้ชาวบ้านเข้าไม่ถึงนายอำเภอ แต่ตอนนี้นายอำเภอกำลังยืนต่อหน้าเธอและมาร์ค ซ้ำยังยิ้มให้ ทักทายกับมาร์คอย่างเป็นกันเอง แสดงชัดว่า มาร์คเป็นคนใหญ่คนโตเหมือนกัน ขนาดทำให้นายอำเภอมาทักทายได้ จนทำให้เธอรู้สึกตัวลีบไปเลย เมื่อไม่มีอะไรทัดเทียมชายหนุ่มได้เลย “สบายดีนะครับ” “ครับ งานปีนี้จัดได้ยิ่งใหญ่มากเลยนะครับ” ชายหนุ่มฝรั่งชม “ขอบคุณมากครับ ก็ต้องขอบคุณคุณมาร์คเหมือนกันที่ช่วยประสานงานให้กับทางบริษัทที่กรุงเทพฯ มาช่วยสนับสนุนนะครับ ลำพังงบของอำเภอเองคงจะจัดให้ยิ่งใหญ่แบบนี้ไม่ได้” “ไม่เป็นไรครับ อะไรที่พอช่วยได้ก็ช่วยกันไป แล้วนี่นายอำเภอมาตรวจงานหรือครับ” “ครับ เดี๋ยวผมจะไปเป็นประธานตัดสินการร้องเพลงน่ะ ไปด้วยกันไหมครับ” “ร้องเพลงหรือครับ” มาร์คหันมามองคนข้างๆ ที่ยืนตัวแขน มือเย็นบอกชัดว่าเธอเกร็ง และกลัว “ไปสิครับ ไปนะครับนาง อ๋อ..ผมลืมไป นี่ช้องนางแฟนผมนะครับนายอำเภอ” มาร์คแนะนำด้วยความภาคภูมิใจ และอยากทำให้ช้องนางเห็นว่าเขาจริงจังและจริงใจกับเธอ ถึงขนาดเปิดตัวเธอกับนายอำเภอ ทำเอาหญิงสาวสะดุ้ง “สวัสดีครับ” เสียงทักทายพร้อมรอยยิ้มของนายอำเภอทำเอาช้องนางรีบยกมือไหว้ เมื่อมาร์คปล่อยมือเธอแล้วมาโอบเอวเล็กแทน “เอ่อ...สวัสดีค่ะนายอำเภอ” “สวย น่ารักมากครับ มิน่าล่ะคุณมาร์คถึงไม่ค่อยออกมาเที่ยวที่ไหนเลย เพราะมีแฟนสวยน่ารักแบบนี้นี่เอง แล้วจะมีข่าวดีเมื่อไหร่ครับ” “เร็วๆ นี้แหล่ะครับ คงจะต้องรบกวนนายอำเภอมาเป็นพยานด้วย” “ด้วยความยินดีครับ คุณนางโชคดีมากๆ เลยนะครับ ที่ได้เจอคุณมาร์ค รายนี้หวงตัวเหลือเกิน มีสาวๆ มาจีบหลายคน แต่ไม่เคยสนใจใครเลย เพราะมีแฟนสวยน่ารักแบบนี้นี่เอง” นายอำเภอแซว พร้อมกับหัวเราะออกมา เช่นเดียวกับมาร์ค ยกเว้นช้องนางยืนยิ้มน้อยๆ อย่างเสียมิได้ เมื่อเธอเริ่มรู้เรื่องราวของมาร์คมากขึ้น “ไปครับ ไปเวทีประกวดร้องเพลงกัน” นายอำเภอชวน ทำให้มาร์คดึงร่างบางเดินตาม แต่เธอรั้งเขาไว้ซะก่อน “ไม่ไปได้ไหมคะ” ช้องนางถาม มองหน้าเขาอย่างขอความเห็นใจ “ทำไมล่ะ นางจะได้ขึ้นร้องเพลงด้วยไง” เขาบอกอย่างที่อยากให้ใครๆ ได้ยินเสียงช้องนางของเขาที่ไพเราะ “ไม่เอาค่ะ ไปเดินเที่ยวดีกว่านะคะ” คนไม่อยากถูกเปิดตัวในสังคมใหญ่รีบห้าม “ก็ได้” มาร์คมองหน้าเธอ พยักหน้ารับ “นายอำเภอครับ ผมคงจะต้องขอตัว ขอเดินเที่ยวงานก่อนดีกว่า” “อ้าว เอางั้นเหรอ” “ครับ ยินดีมากนะครับที่ได้เจอนายอำเภอ” “เช่นกันครับ ไว้ว่างๆ ผมจะไปหาที่ไซต์งานนะครับ จะได้นัดดวลเบียร์กันสักหน่อย” “ได้เลยครับ” มาร์คยิ้มให้นายอำเภอ มองกลุ่มนายอำเภอที่ค่อยๆ เดินจากไป “กลับกันดีกว่าค่ะ” จู่ๆ ช้องนางก็เอ่ยขึ้น