เขาคือ แม่ทัพเหวิน ผู้ครอบตำแหน่งเจิ้นกั๋วกง ควบด้วยสมญานามแม่ทัพสยบแดน นาง...ท่านหญิงชิงเสียน สตรีเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ อำมหิตและโหดเหี้ยม ซ้ำยังเป็นสตรีแพศยา --------------- เส้นทางเดินที่เคยบรรจบพบกลับแยกห่าง วาสนาแสนสั้นสิ้นสุดในเยาว์วัย เมื่อกาลเวลาหมุนวนพัดเหวี่ยงให้คนทั้งสองเผชิญหน้าพานพบ หากปรารถนาสานต่อบุพเพเชื่อมสัมพันธ์… หัวใจต้อง...ตรงกัน --------------- “ในเมื่อเจ้าแต่งเข้าจวนกั๋วกงมาแล้วไหนเลยจะแบ่งข้าแบ่งเจ้าได้เล่า สิ่งที่เจ้าทำก็นับว่าสมควรแล้ว ไยต้องบ่นให้มากมาย” “เจิ้นกั๋วกงข้าไม่กล้าก้าวก่ายในหน้าที่ที่ไม่ใช่ของข้า หากข้าทำมากกว่านี้เกรงว่าข้าชื่อเสียงข้าคงเลื่องลือระบือไกลไปเกินหยั่งถึง เมียเอกมีไว้เพื่อสืบทอดวงศ์ตระกูล ส่วนเมียรองมีไว้หาความสำราญ หน้าที่ตามตำแหน่งนี่ก็ชัดเจนอยู่แล้ว การจัดการเรื่องในเรือน...ไม่ใช่หน้าที่ข้า แต่หากท่านอยากหาความสำราญ...ก็มาหาข้า” เหวินเฉียงหรี่ตาลงมองนางที่กำลังเชิดหน้าขึ้นมองตนด้วยรอยยิ้มที่ระบายเต็มใบหน้าเขาก็แค่นเสียงอยู่ในลำคอ สองมือค้ำยันขอบโต๊ะพร้อมกับโน้มตัวเข้าไปใกล้จนใบหน้าของคนทั้งสองอยู่ห่างเพียงแค่ไม่กี่คืบ “เช่นนั้นคืนนี้ข้าจะมาหาเจ้า” ชิงเสียนหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นเขาถลึงตามองนางอย่างดุดันก่อนยืดตัวกลับ เหวินเฉียงกวาดมองนางรอบหนึ่งก่อนหมุนกายกลับเดินออกไปนอกเรือน พลันเสียงของนางที่ตะโกนไล่หลังมากลับทำให้เขาฝีเท้าของเขาชะงักไป “หากท่านกั๋วกงพูดถึงขนาดนี้แล้ว...คืนนี้ข้าจะรอท่าน”