รักและต้องการ.. ทำให้เขาพยายามทุกอย่างให้ใกล้ชิดและได้ครอบครองเธอ แม้จะอายุห่างกันเกือบสิบปีก็ตาม ชายใหญ่....หรือ ม.ร.ว.อัครราช คุณชายปลายแถมที่ไม่มีญาติคนใดสนใจหลังจากบิดาเสียชีวิตลง ซ้ำญาติยังขับไล่มารดาของเขาออกจากบ้านหลังใหญ่ มาอยู่บ้านหลังเล็กแต่อบอุ่นกันสองคนแม่ลูกตั้งแต่เขาจำความไม่ได้ นั่นทำให้เขาเรียนรู้ชีวิตและอยู่ในสังคมแห่งความเป็นจริงที่ไม่ได้เสแสร้งกัน และได้เจอนางฟ้าตัวจริงของเขา วณิชยา...หรือยา ม่ายสาวที่สวยงามราวกับหญิงสาววัยละอ่อน เพราะใบหน้าเด็กแต่หุ่นมหาวิทยาลัยของเธอนั่นแหล่ะเป็นจุดดึงดูผู้ชายให้เข้ามาหา แต่เธอก็ไม่สนใจเมื่อยังเข็ดกับความรักครั้งเก่า แต่เมื่อเธอเขาชายใหญ่ที่ใหญ่สมชื่อ ซ้ำยังตามตื้อแบบที่เธอหนีไม่พ้น ม่ายสาวจะทำไง เมื่อเจอเพลิงรักของชายใหญ่เข้าให้ เธอจะปฏิเสธเหรอเมื่อสิ่งที่ประจักษ์ทำเธอสั่นระรัวไปหมด “แม่ครับ” อัครราชเรียกมารดาที่นั่งให้เขานอนหนุนตักอ่านหนังสือ ส่วนแม่ก็ดูละครทีวีไปด้วยในเย็นวันนั้น “หือว่าไงลูก” “แม่คิดว่าคุณยาน่ารักไหมครับ” “น่ารักสิ ผู้หญิงสวยแล้วมีน้ำใจเผื่อแผ่คนอื่นแบบนี้หายากนะสมัยนี้” “ใช่ครับ แล้วถ้าเธอจะมาเป็นลูกสะใภ้แม่ แม่คิดว่าไงครับ” คนเป็นแม่ชะงักนิดหนึ่ง ก้มลงมองหน้าลูกชายที่เงยมอง อยากฟังความคิดเห็นของแม่ ในหัวมีแต่ภาพรอยยิ้มของเธอและเรือนร่างที่เซ็กซี่ “อะไร นี่ชายใหญ่คงไม่หลงรักเธอนะลูก” แพรนภาถาม มองหน้าลูกชายที่ไม่เคยเอ่ยเรื่องผู้หญิงให้ฟังเลย อัครราช ขยับลุกขึ้นนั่ง แล้วสวมกอดร่างอวบของแม่ไว้แน่น ใจเต้นตุบๆ บอกได้เลยว่าหลงรักวณิชยาเข้าให้แล้ว “ผมชอบเธอครับ” “แต่เธอแก่กว่าลูกนะ” “แม่แคร์เรื่องอายุด้วยหรือครับ” เขาถาม ไม่คิดว่าแม่จะให้เรื่องอายุเป็นเกณฑ์ในการจะมีสะใภ้สักคน “เปล่า แม่ก็ถามดู สำหรับหนูยาเธอเป็นคนดี มีน้ำใจ แล้วก็หน้าเด็ก เพียงแต่ที่แม่ถาม เกรงว่า เธอจะสนใจลูกของแม่หรือเปล่าเท่านั้น” “ครับ” “เธอเก่ง ดูแลตัวเองได้ แล้วก็เคยผ่านเรื่องร้ายๆ ในการแต่งงานมาแล้ว เธอคงจะเข็ด ฉะนั้นการเริ่มต้นชีวิตใหม่กับใครอีกครั้ง เธอคงจะต้องคิดมาก” แพรนภาให้คำแนะนำกับลูกชาย เมื่อชีวิตของวณิชยาก็ไม่แตกต่างจากตัวเองที่ต้องออกมาสร้างครอบครัวดูแลตัวเองและลูกนอกวังที่สวยหรู เพียบพร้อมด้วยคนรับใช้ ดีหน่อยที่วณิชยาไม่มีลูก และคงจะเข็ดกับการแต่งงานครั้งก่อน “ครับผมเข้าใจ ว่าแต่ถ้าผมเอาชนะใจเธอได้ แม่พอจะยอมรับเธอมาเป็นสะใภ้ได้ไหม” “อะไรนี่จริงจังกับเธอเหรอ” “ครับ ผมรู้สึก คนนี้แหล่ะที่ผมรอคอย แล้วเธอก็เหมือนแม่ ที่มีน้ำใจ รักครอบครัว แล้วก็เก่ง” “อืม งั้นเหรอ ไม่กลัวเธอมาข่มเหรอ” แพรนภาถามตรงๆ เมื่อวณิชยาเก่ง เป็นผู้หญิงสมัยใหม่ด้วย คงไม่ยอมตกเป็นเบี้ยให้ลูกชายเธอแน่ๆ “ไม่กลัวครับ เพราะตอนนี้ผมก็ตกเป็นเบี้ยของแม่ แล้วจะมีแม่คนที่สองอีกจะเป็นไรไป เมื่อแม่และเธอจะทำให้ผมมีความสุข มีความก้าวหน้า และเป็นครอบครัวที่อบอุ่นไงครับ” “แหม ปากหวานนะเรา สรุปว่าเลือกเธอแล้วว่างั้นเถอะ” “ครับแม่” “จ้ะ ชายใหญ่รักใคร แม่ก็รักคนนั้นแหล่ะ ยิ่งเป็นหนูยา ยิ่งดี แม่จะได้เบาใจว่ามีคนมาทำหน้าที่แทนแม่” คำตอบของแม่ทำให้อัครราชหอมแก้มแม่เป็นการใหญ่ “ขอบคุณครับแม่” “อุ้ย นี่พอแล้ว จะมาหอมอะไรกันนักหนา แล้วนี่ตกลงหนูยาเขายอมเป็นแฟนเราแล้วเหรอ” “ยังครับ” “อ้าว” “แหะๆ ผมมาถามแม่ก่อน แล้วจะได้ลงมือจีบนะครับ” “ซะงั้น แล้วนี่ไม่คิดว่าหนูยาจะมีคนอื่นมาจีบก่อนเราเหรอ” “ไม่ครับ ผมถามเธอแล้ว” “อ๋อ อย่างงี้นี่เอง สรุปกำลังจะเริ่มจีบ” “ครับ แล้วเรื่องงาน ผมตกลงขอเจ้านายย้ายไปทำงานที่เดี๋ยวกับคุณยาด้วย จะได้เจอหน้าเธอบ่อยขึ้น” “โห นี่วางแผนขนาดนั้นเชียว” แพรนภาแปลกใจ ไม่คิดว่าลูกชายจะจริงจังกับหญิงสาวขนาดนี้ “ครับ ถ้าไม่อยู่ใกล้ๆ ผมกลัวจะมีคนอื่นแย่งไปซะก่อน” “อ้าว ตามใจ งั้นถ้ารักจริงหวังแต่งก็เดินหน้าลุยเลยลูก คนดีๆ หายาก” “ครับ”