“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะสายป่าน โชคชะตาคงจะลิขิตให้เราสองคนได้มาพบกัน เพราะปกติเราก็ไม่ค่อยเล่น Facebook เล่น Messenger อยู่แล้วแต่ก็เหมือนมีบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้เราต้องเข้ามาดูโปรไฟล์ของคุณทุกวันและแอบชื่นชมบทกวีที่คุณเขียนมันโดนและตรงใจเราอย่างมาก และตรงกับความฝันของเรา ที่เรามีความฝันแบบนี้มาเกือบตลอดชีวิตของเราจน ณ ปัจจุบันตั้งแต่เราได้อ่านโปรไฟล์และโพสต์ของคุณทำให้เรารู้สึกว่าเราได้กลับมาเจอกับคนที่เรารักในชาตินี้อีกครั้งหนึ่ง” . สายป่านเข้านอนด้วยความครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่เธอมักจะฝันเหมือนกันกับโซว แต่หากในฝันของเธอนั้นเธอมักจะฝันเสมอว่าเธอได้เข้าไปอยู่ในปราสาทราชวังที่มีความใหญ่โตมโหฬารและในมือของเธอนั้นถือกระดานชนวนและดินสออยู่ตลอดเวลา สายป่านชอบวาดรูปเป็นชีวิตจิตใจเธอมักจะชอบวาดรูปโบราณสถานต่าง ๆไปท่องเที่ยวยังสถานที่ต่าง ๆที่เป็นเมืองโบราณหรือวัดเก่าแก่ ในบางครั้งเธอมักจะร้องไห้เมื่อได้เห็นซากของวัดเก่าแก่โบราณสถานที่ถูกทำลายอย่างไม่มีสาเหตุ คืนนี้เป็นที่น่าแปลกว่าเธอไม่ได้ฝันอะไรเกี่ยวกับเรื่องของเธอในอดีตชาติอีกเลย อาการนอนไม่หลับของเธอยังหายไปอีกด้วย โซวเองก็เช่นกัน อาการที่เธอนอนไม่หลับต้องกินยาจำนวนมากเพื่อให้นอนหลับอย่างสบายหายไปเป็นปลิดทิ้ง จากที่เธอเคยมีอาการประสาทหลอนฝันเห็นคนมาทำร้ายเธออยู่ตลอดเวลาเพราะหมอจ่ายยาให้เธอกินจนเธอมีอาการได้รับผลข้างเคียงอาการปวดศีรษะอยู่ตลอดเวลาอ่อนเพลียไม่มีแรง เรื่องประหลาดทั้งหมดเกิดขึ้นกับหญิงสาวสองคนในเวลาเดียวกันเมื่อเธอสองคนได้เปิดใจพูดคุยกันถึงสาเหตุที่เธอมีแรงดึงดูดบางอย่างเข้ามาพูดคุยกันจึงได้สัมผัสถึงอดีตชาติที่เคยผ่านมาร่วมกัน