ใครๆ ก็ย้อนเวลามาเป็นคุณหนู ไฉนเธอจึงย้อนเวลามาเป็นแมวเล่า!! หลี่หยางอยู่เหนือเรือนร่างของเธอ ใช้สองแขนคร่อมตัวเธอไว้ กักขังไม่ให้หนีไปทางใด ถิงถิงกะพริบตา ภาพอันพร่าพรายด้วยแสงสีชมพูกลับคืนสู่ปกติ มีเพียงใจเท่านั้นที่ยังคงระริกไหว “คิดยั่วยวนข้า?” เขาถามเสียงแหบพร่า แววตาดุดันจริงจัง ยามมองสบคล้ายดั่งถูกดึงลงสู่หุบเหวลึก “เป็นท่านเองที่...ที่...จูบข้า” เธอพูดเสียงอุบอิบ “หาใช่ข้าเป็นคนเริ่ม”