น้ำจิ้มพอแสบๆ คันๆ มันส์ๆ เสียวๆ ‘หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง’ คำนี้เธอได้ยินแม่และป้าๆ พูดเสมอ เธอเข้าใจความหมายดี จนเกิดคำถามขึ้นมาในใจ ว่าถ้าให้เขาเป็นหนาม แล้วนำมาช่วยบ่งหนามที่มันยอกอยู่ในอกของเธอออกไปเสีย ความเจ็บมันจะหยุดลงหรือไม่ “คุณคิดว่าฉันสวยและสมบูรณ์แบบจริงๆ เหรอคะ” หญิงสาวจึงตัดสินใจเอ่ยออกไป “ถ้าผู้ชายหน้าไหนไม่เห็นอย่างที่ผมเห็น ผมว่ามันคงจะตาไม่ถึงอย่างแรงหรือไม่ก็โง่บรมครับ” วันชนะบอกตามตรงด้วยน้ำเสียงหนักแน่น จนมาติกาต้องดันกายออกห่างอกเขาเล็กน้อย เพื่อแหงนมองสีหน้า แววตาของเขา ว่าตรงกับคำพูดบ้างไหม แล้วเธอก็ได้เห็นว่ามันจริง จึงถามออกไปด้วยเสียงของคนมั่นอกมั่นใจอย่างไม่เคยมีมาก่อน “คุณอยากเป็นหนามให้ฉันมั้ยคะ” “หนามอะไรครับ ผมไม่เข้าใจ” เขาก็หมายความอย่างที่บอกออกไปจริงๆ เพราะงงไม่น้อย “หนามช่วยบ่งหนามอีกอัน ที่มันทำให้ฉันเจ็บอยู่อย่างนี้ไงคะ” “หือ!” ชายหนุ่มส่งเสียงยานคางไปหา จ้องมองใบหน้าของคนถามอย่างค้นหาว่า ‘เอาจริงเหรอ’ แล้วเขาก็เห็นเธอจ้องมองมาหาอย่างคนมั่นอกมั่นใจ เขาเห็นเธอเคลื่อนสองแขนที่โอบกอดลำตัวเขาไว้ขึ้นมาหาต้นคอของเขา เธอเขย่งเท้าบางๆ ขึ้นเล็กน้อย แล้วค่อยๆ รั้งต้นคอของเขาให้โน้มไปหาเธอ หรือเพราะเขาเองที่เป็นฝ่ายโน้มใบหน้าอันหล่อเหลา ลงไปหาใบหน้าอันสวยสมบูรณ์แบบของเธอ ต่างพบเจอกันตรงครึ่งทาง จนสองริมฝีปากประกบกันในที่สุด