เล่ม 2 (จบ) “พี่จ้านตื่นเร็วเข้า !” “มีอันใดซือซือ” “ท่านไปบอกผู้ใหญ่บ้านให้ปลุกคนอื่น ๆ มีคนกลุ่มหนึ่งมุ่งหน้ามาหาเรา” “อยู่ไหน !” ถานจ้านหันมองไปรอบ ๆ ตัว กลับพบเพียงความเงียบสงัด “กำลังลงมาจากภูเขาเจ้าค่ะ ข้ารู้สึกได้” “อันตรายหรือไม่” “ข้าไม่รู้ แต่คนดี ๆ ที่ไหน จะลงมาจากภูเขากลางดึกเช่นนี้ ท่านรีบไปบอกทุกคน เตรียมตัวเก็บของหนีกันเถอะ” ถานจ้านลุกขึ้นตรงไปหาผู้ใหญ่บ้านในทันที เซี่ยซือซือปลุกนางถานให้บอกกับทุกคนในครอบครัว จากนั้นนางก็เดินไปยังกระโจมของโหย่วหย่งอี้ เรื่องนี้นางต้องเป็นคนพูด ไม่เช่นนั้นคงไม่มีใครยอมเชื่อ “เจ้าบอกว่ามีคนลงมาจากภูเขาอย่างนั้นรึ” หลูจิ่นฟานไม่คิดว่านางจะความรู้สึกไวเช่นนี้ ขนาดคนของเขายังไม่มีใครมารายงานเลยสักคน “หากไม่เชื่อให้คนของท่านไปตรวจดูก็ได้เจ้าค่ะ พวกเขามุ่งหน้าลงมาจากภูเขาตรงนั้น” นางชี้นิ้วไปด้านที่ตัวเองเห็น “ท่านลุงหลูส่งคนไปดูตรงที่นางบอก” โหย่วหย่งอี้ไม่เสี่ยง เขามองชาวบ้านที่กำลังเก็บของด้วยความแปลกใจ หลูจิ่นฟานยกมือให้สัญญาณลูกน้อง ไปตรวจดูบริเวณที่เซี่ยซือซือชี้บอกเมื่อครู่นี้ อีกฝ่ายรีบเร่งฝีเท้า วิ่งไปอย่างรวดเร็ว “พวกเขาพร้อมหนีกันแล้วเจ้าค่ะ ข้าให้คนไปเตือนทุกคนก่อนมาหาพวกท่าน ข้าคิดว่าพวกมันน่าจะมากันหลายสิบคน ไม่รู้ว่าพวกท่านจะต้านไหวหรือไม่ พวกข้าเลยต้องหนีก่อนเจ้าค่ะ” นางบอกตามตรง “คุณชายรองท่านจะไปกับพวกข้า หรือว่าอยู่รอดู ลูกน้องของท่านสู้กับพวกมัน ก็ตามใจเลยนะ” นางพูดแล้วเดินจากไปในทันที จีนโบราณ