ท่ามกลางม่านทรายสีกุหลาบ ใจกลางอาณาจักรคูฮาร์ที่แสนมั่งคั่ง ทั้งโลกต่างจับตามอง และนับถอยหลังให้กับงานยักษ์ระดับเวิลด์คลาสในรอบทศวรรษที่กำลังจะเริ่มต้น... งานเลี้ยงสุดหรูภายในราฟาเอลพาเลซ ของเจ้าชายราล์ฟ แบดบอยตัวฉกาจแห่งดินแดนอาหรับอันน่าหลงใหล ณ ที่แห่งนี้ ความหล่อเหลา เร่าร้อนด้วยไฟเสน่หาของเขา พร้อมแผดเผาหัวใจใครต่อใครให้มอดไหม้ ......... ดวงตาหญิงสาวเบิกกว้างขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นเขา เจ้าของร่างสูงสง่า ใบหน้าหล่อเหลา ก้าวลงมาจากรถ พร้อมกับถอดหมวกนิรภัยออก ราล์ฟยืนดักหน้าเธอไว้ เขาสวมแจ็คเก็ตหนังสีน้ำตาลไหม้ ทับเสื้อยืดสีขาว ท่อนล่างเป็นยีนส์ เดนิม และบู๊ต รอบคอมีผ้ากัฟฟีเยต์ลายหมากรุกพันอยู่เพื่อกันฝุ่นละออง มาดไบก์เกอร์หนุ่มสุดเท่ หุ่นกระแทกใจสาว ทำเอาบรรดาผู้หญิงที่ยืนเลือกซื้อของอยู่ก่อนมองตามจนตาปรอย แต่สำหรับอันนาแล้ว เมื่อตั้งสติได้เธอก็รีบหมุนตัวเดินหนีเขาทันที “ทำตัวไม่น่ารักเอาซะเลย รู้มั้ยผู้หญิงคนอื่นมีแต่อยากให้ฉันกอด เพิ่งมีเธอคนแรกที่รังเกียจ” “รังเกียจยังน้อยไป ฉันขยะแขยงคนอย่างคุณ รู้ไว้ซะด้วย สิ่งที่คุณทำไว้มันยังเลวร้ายไม่พออีกรึไง ถึงได้ตามมาราวีไม่เลิก ปล่อยนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้” อันนาพยายามขัดขืน แต่ราล์ฟก็ไม่มีท่าทีสะทกสะท้าน หนำซ้ำเขายังบังคับพาเธอเดินกลับมาที่ร้านขายเครื่องประดับอีกครั้ง “เมื่อครู่เธอสนใจสินค้าอะไร” ชายหนุ่มถามเจ้าของร้านด้วยภาษาคูฮาร์น้ำเสียงราบเรียบ แต่เป็นเจ้าของร้านเสียเองที่มีอาการตัวสั่น “เทอะ... เธอสนใจโอริกซ์อาระเบียนที่ทำจากหินมูนสโตนขอรับเจ้าชาย” ทันทีที่ฟังจบ ราล์ฟก็ส่งสายตาให้หญิงสาวทำนองว่าเธอตาถึง ก่อนที่จะพยักหน้าสั่งให้อีกฝ่าย จัดอัญมณีสัตว์ทะเลทรายสนนราคาแพงระยับลงกล่อง ทั้งชุด พร้อมกับคิดเงิน จากนั้นจึงส่งต่อให้อันนาอย่างง่ายๆ “เอ้า รับไว้ ของตอบแทนสำหรับจูบหวานๆ ของเธอ”