ห้า...สี่..สาม..น้ำท่วมจ้า ...เริ่มพร้อมกับการเตรียมกระสอบทรายกั้นน้องน้ำที่มิได้รับเชิญให้เข้าสวนเข้าบ้าน จนถึงวันนี้ก็ยังไม่รู้ หาคำตอบไม่ได้ว่ากั้นไปทำไมกับน้ำมหาชลนทีปีห้าสี่ที่มากมายขนาดนั้น นั่งขยับย้ายของตามจังหวะการไหลจากลพบุรี อยุธยา จนมาปทุมฯ กระทั่งน้ำทำประตูกั้นที่บ้านพร้าวแตก และมาเยือนถึงประตูบ้านจึงให้น้ำเฝ้าบ้านแทนและได้ย้ายสังขารมาขยายฉบับจับเป็นเรื่องเป็นราวเป็นบันทึกย่อ ๆ หลายมุม จากเหตุการณ์ก่อน ระหว่าง และหลังการมาของน้ำเหนือจริง และประมวลจากน้ำลายหลาย ๆ บ่อ พร้อมทั้งจากการแบ่งปันและได้รับน้ำใจ จากเหตุการณ์น้ำท่วมใหญ่นี้มาประกอบ จึงกลายมาเป็นหนังสือบันทึกเรื่องราวของน้ำที่ท่วมอันไหลมามากมาย อยู่ในเล่มนี้ เป็นบันทึกน้ำท่วมใหญ่ปี พ.ศ. 2554 ของพื้นที่ที่ไม่ใหญ่นักเมื่อเทียบกับเกือบยี่สิบจังหวัดที่จมน้ำกับความสัมพันธ์ของสามน้ำข้างต้น ตั้งใจเพื่อแบ่งปันความเข้าใจและช่วยกันนำไปสู่ความสมานฉันท์ของทุกเพื่อนบ้านยามน้ำลด อันเป็นกาลเวลาที่น้ำใจจักต้องไหลแรงและสูงกว่าน้ำเหนือ หรือควรต้องท่วมท้นน้ำลายเหล่านั้นให้ได้ ขอขอบคุณ เพื่อนพ้องน้องพี่ ขอมอบ “สองห้าห้าสี่ กับสามน้ำ” แด่เพื่อนบ้านทุกย่านน้ำสยาม ...บูรณะใจก่อนซ่อมถนน สร้างสัมพันธ์คนก่อนเสริมตัวบ้าน เชื่อมโยงใจให้น้ำไหลผันผ่าน ร่วมกันสร้างบ้าน... ..สร้างขึ้นใหม่นะเหย้า...เจ้าข้าเอย... (Keywords: วรรณกรรม เรื่องเล่า เคล้า โคลง กลอน และน้องยิ้มปริ่มน้ำ)