หมอนั่นลุก ยื่นมือมาคล้ายจะเช็คแฮนด์ แต่พรพจน์ทำเป็นมองไม่เห็น เพราะกำลังบาดตา ระคนแปลกใจ ไม่อยากจะเชื่อสายตาว่า ยายหมวยผิง ที่เคยแต่ใส่เสื้อโหลๆ กางเกงยืด มาวันนี้ หล่อนนุ่งชุดผ้าชีฟองสีเขียว ท่อนบนเข้ารูป คอสี่เหลี่ยมกว้าง อวดเนินอก. เนินอกจริงๆ..! ต้องหรี่ตา เมินสายตาจากร่องอกขาวผ่อง ซึ่งครั้งหนึ่งเขาเคยยุให้หล่อนใส่ชุดทำนองนี้ แล้วหล่อนแว๊ดกลับมาเสมอว่า “อยากให้ชั้นเปิดนมอวดผู้ชายอื่นเรอะ !“ มาบัดนี้ หล่อนทำ.อวดไอ้หมอนั่น ! เขาหย่อนก้นลงนั่ง เซ็งจนไม่อยากรับรู้อะไร แม้หล่อนจะรีบเปิดซองสีน้ำตาล หยิบกระดาษเอสี่ ที่น่าจะเป็นเอกสารที่หล่อนจ้างทนายพิมพ์ ยื่นมาให้ “นี่คือหนังสือรับรองหนี้ที่คุณต้องใช้คืนผิ. เอ้อ ฉัน ช่วยเซ็นด้วย อ้อ ช่วยอ่านตรงเงื่อนไขการจ่ายคืนด้วยนะ ฉันไม่ยอมให้ผ่อน ต้องคืนเป็นเงินสดอย่างเดียว เพราะตอนเอาไปใช้ ก็เอาเงินสดไป “ “ขอผมเอาไปตรวจสอบก่อน เพราะ ผมเองก็จดเอาไว้เหมือนกัน ว่า ใช้ไปเท่าไหร่ “ เขาดึงซองมา หากมือเรียว ที่เขารู้ฤทธิ์ดีว่า เป็นมือบอบบางที่แข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อ เพราะหล่อนเคยคว้ามือเขาไปท้าบีบ แล้วปรากฏว่าเขาแพ้ ยื่นมาดึงซองกลับ ขณะตาจ้องเขาอย่างดุดัน