เมื่อก่อนนั้นฉันเขียนเรื่องราวต่างๆ เหมือนบันทึกประจำวัน แบ่งปันกับเพื่อนพ้องคนอ่านในบล็อกส่วนตัว ใน facebook เป็นความสุขเงียบๆ คนเดียว เมื่อเวลาผ่านไป จำนวนเรื่องเหล่านั้นก็มากมายและกระจัดกระจาย จนถึงตกหล่นสูญหายไปก็ไม่น้อย จึงคิดอยากจะรวบรวมเอาไว้ เพราะแม้เวลาจะผ่านไปนาน แต่เมื่อย้อนไปอ่าน ฉันก็พบว่าตัวเองยังคิดและรู้สึกเช่นเดิมอย่างที่เคย หลายเรื่องราวไม่เคยเปลี่ยน แม้เวลาจะล่วงผ่าน ‘เดินเล่นในความคิด’ เป็นเพียงเรื่องเล่าเสี้ยวส่วนหนึ่งที่ฉันเลือกมา เพื่อหวังว่าจะเป็นการกระตุ้นเตือนความทรงจำ และย้ำถึงหลายเรื่องราวที่ผ่านไป รวมถึงหลายผู้คนที่อาจจากลากันแล้ว ... ออกไปเดินเล่นด้วยกัน... บางทีฉันอาจจะเป็นเพื่อนแก้เหงาหรือเพื่อนคุยได้ แม้จะไม่ใช่เพื่อนที่ดีที่สุด แต่สำหรับฉัน การได้เขียน ได้บอกเล่า แลกเปลี่ยน และมีคนได้อ่าน มันสำคัญและช่วยเยียวยาทุกบาดแผลในชีวิต มาเป็นเพื่อนกันผ่านตัวหนังสือนะคะ