ชยะวรมันโน้มใบหน้าเข้ามาหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ ยิ่งใกล้ยิ่งได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ของเธอแล้วเขาก็แทบจะควบคุมความต้องการเอาไว้ไม่ได้ “พอเถอะค่ะ”อัปสรปราม “อย่าห้ามผมเลยนะ”ชยะวรมัมกระซิบบอก ขณะที่มือซ้ายได้โอบร่างเธอไว้ ส่วนมือขวาสอดเข้ามาภายในเสื้อ เพื่อปลดตะขอยกทรง จากนั้นก็ดึงมือกลับมาจัดการกับกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของเธอ อัปสรจับมือเขาไว้ เพื่อเป็นการห้าม แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ยอมหยุด ยังคงแกะเม็ดกระดุมเธอเรื่อยๆ “อย่ามองสิคะ”อัปสรรีบยกมือขึ้นกอดอก เมื่อเสื้อชั้นในชั้นนอกโดนเขาถอดทิ้งไว้ข้างเตียง “ไม่ต้องอายหรอก ผมเคยเห็นหมดแล้ว”ชยะวรมันมองเธอก่อนจะเน้นบางประโยคออกมา “ทุกซอกทุกมุมของคุณ ผมสำรวจมาหมดแล้ว” “คุณ”อัปสรอายหน้าแดง เธอหันตัวไปอีกด้าน จึงเป็นการนั่งกอดอกโดยที่หันหลังให้เขา ชยะวรมันก้มลงจูบไหล่และซอกคอเธอ ขณะที่มือได้ทำการปลดตะขอกระโปรงเธอออก ก่อนจะรูดสิปให้เคลื่อนลงไป จากนั้นก็กลับมาจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง จนร่างกายเปลือยเปล่า “คุณชยะ”อัปสรตกใจ เมื่อโดนชยะวรมันยกขึ้นมาให้นั่งบนตักเขา พร้อมกับใช้มือดึงกระโปรงและชั้นในตัวน้อยออกไปทางปลายเท้าของเธอ ใบหน้าอัปสรหันเอียงมามองชยะวรมัน