“ไม่ ผมแต่งงานกับคุณไม่ได้” “ถ้าอย่างนั้นก็จบ! ถือซะว่าเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น” “ไม่! ไม่ได้ ผมไม่ยอม” นัยน์ตาสีนิลแข็งกร้าว เมื่อหญิงสาวเอ่ยตัดสัมพันธ์ทั้งที่มันเพิ่งเริ่มแท้ๆ ทำไมหล่อนถึงไม่เหมือนดารานางแบบคนอื่นๆ ที่เขาเคยควงนะ อยากได้อะไรก็บอกมาสิ ข้าวของเงินทอง รับรองว่าเจ้าหล่อนจะอยู่สุขสบาย ไม่ต้องเร่แก้ผ้าถ่ายแบบอย่างนี้ เผียะ! แพรวรุ้งฟาดฝ่ามือลงบนแก้มสากเสียเต็มรัก ตบเขาเธอก็เจ็บ แต่ไม่ตบก็อดไม่ได้ “เห็นแก่ตัว ทุเรศที่สุด!” กวินหน้าชา กรามแกร่งขบกันแน่นเพราะความโกรธ ไม่เคยมีใครตบหน้าเขา นัยน์ตาดำดุจ้องหน้านางแบบสาวเขม็ง “ฉันไม่ใช่อีตัว ฉันรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ สายตาคุณมันฟ้อง สายตาดูแคลนเหยียดหยามไม่เห็นค่าพรหมจรรย์ของฉัน อย่าคิดว่าฉันจะเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ของคุณที่รอท่าขึ้นเตียง พอเสร็จกิจก็ถีบหัวส่ง ถึงฉันจะต้องแก้ผ้าหาเงินเลี้ยงตัว ฉันก็ไม่มีวันเป็นนางบำเรอของใครจำเอาไว้!”