สุ่ยเยี่ย มิใช่อิงหลง แล้วเจ้าสาวที่ รัชทายาทหนุ่มรูปงาม ฉกฉวยมาจากงานแต่งผู้นั้นคือผู้ใด เทียนแดงยังมิถูกดับ หากแต่ผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวก็มิอาจลดล้างความขุ่นเคืองของ รัชทายาทหนุ่ม พรหมจรรย์ของเยี่ยอิงหลง จึงต้องกลายเป็นเครื่องพลีเพื่อบรรณาการความขุ่นแค้น ทั้งที่คนต้นเรื่องที่เป็นผู้ขโมยตราประจำพระองค์ไป คือพี่สาวของนาง การชุบเลี้ยงอันผิดแผก ทำให้รอยร้าวระหว่างพี่น้องพร้อมหักสะบั้น ทว่านั่นหาได้ครอบคลุมไปถึงความรักที่ค่อยๆก่อเกิด บ่วงรักที่รัชทายาทเลือดร้อนพลั้งเผลอได้ผูกเกี่ยวขึ้นด้วยตนเอง กำลังรัดรึงจนเขาไม่อาจสลัดพ้น