จารุพิชญา มองรอบกายได้แต่ถอนใจ งานดูแลบ้าน ดูแลลูก ๆ หล่อนยังพอรับได้ แต่ต้องดูแลสามี หล่อนเบื่อเหลือเกิน คนที่หล่อนไม่รักแต่แต่งงานเพราะเขารักหล่อนและเพื่อความเหมาะสม เคยคิดว่าแต่งงานกันไปคงรักเขาได้ เวลาผ่านมาหลายปีของชีวิตแต่งงานก็ไม่ทำให้หล่อนรักเขาขึ้นมา และแล้ววันหนึ่งคนที่หล่อนโหยหามาตลอดชีวิตสาวก็โทรมาหา มาสานความรักเก่าที่ยังไม่จบ ให้ร้อนแรง จนหัวใจหล่อนสูบฉีดโลหิตของความมีชีวิตชีวาไปทั่วเรือนร่าง ชีวิตเหมือนหวนกลับสู่ช่วงวัยรุ่น หวานแหลมได้ครบทุกรสชาติของชีวิต ทั้งหวาน ทั้งซ่าบซ่านเหมือนรับประทานอาหารรสชาติใหม่ที่จี๊ดจ๊าดถึงใจแล้วจะไม่ให้หล่อนเสพติดได้อย่างไร แต่มันมีมุมมืดของมัน เมื่อทั้งเขาและหล่อนต่างมีครอบครัวของตนเอง ต่างคนต่างต้องดูแลครอบครัว...ในสายตาบางคนจารุพิชญารู้ดีว่ามันคือความผิดบาป แต่หล่อนเลือกแล้ว เลือกที่จะมีบางแง่มุมที่บอกใครไม่ได้แต่ทำให้หล่อนมีชีวิตอยู่ได้ บางครั้งสิ่งที่ยืดอายุของความสุขและชีวิตอาจบอกใครไม่ได้...แต่หล่อนอยากเล่าให้คุณฟัง