"เสียงฟืนประทุไฟ ขณะเขาเอนร่างลงนอนหันหลังให้ ข่มตาให้หลับอย่างรวดเร็ว ซึ่ง ไม่ง่ายนักหรอก ในเมื่อ เสียงหายใจค่อนข้างแรง ได้ยินชัดด้วยกันทั้งคู่ กำลังนึกแปลกๆ ที่ทำให้เนื้อตัวเขาร้อนผะผ่าว ศานติก็ตัวแข็งทื่อ เมื่อรู้สึกถึงร่างที่เบียดเข้ามาจนชิด แล้ว แขนเรียวก็พาดมากลางลำตัวเขา “เกรพหนาว.ช่วย.กอดหน่อย ได้มั้ย..” เขาไม่กล้าหันมา รู้แต่ว่าหัวใจเต้นรัวแรง จนมือที่พาดบนตัวเขาต้องเลื่อนมาแตะ เหมือนจะให้ยืนยันว่าเสียงที่หล่อนได้ยิน มาจากหัวใจเขานี่เอง ชายหนุ่มตัวแข็งอีกครั้ง เมื่อมือนั้นกำลังดึงมือเขาไปวางตรงไหนสักแห่ง ที่เป็นก้อนเนื้อสั่นไหวด้วยเสียงหัวใจเต้นถี่รัวไม่แพ้กัน นวลเนื้อภายใต้ฝ่ามือเขาสะท้านไหว จนเขาต้องพลิกร่างกลับมา เพียงเห็นประกายตาอายๆ หวามหวาน..ศานติก็พลันรู้สึกถึงบางสิ่งที่เขาพยายามกั้นขวาง ขาดผึงลงในนาฑีนี้ เขาแนบใบหน้าไปหาริมฝีปากที่เผยอรอคอยทันที พลิกร่างขึ้น จูบไซ้ไปทั่วใบหน้า ซอกคอ ทุกส่วนที่เขาไม่กล้ามอง ไม่กล้าคิด ทั้งๆ ที่หัวใจเรียกร้องอยากสัมผัสแทบทุกขณะจิต.. แสงจ้าจากเตาผิงร้อนขึ้นเรื่อยๆ ร้อนจนเขากับหล่อนต้องช่วยกันดึงชุดหนาออกจากตัว เพื่อใช้ผิวกายของกันและกันห่มแทน ขณะหยัดร่างขึ้นเหนือหล่อน แว่บหนึ่ง เขามองเงาของร่างที่แนบชิดกันบนผนัง ทุกส่วนของร่างกายกำลังเบียดแนบแทบกลายเป็นเนื้อเดียวกัน เหลือเพียง.. เขาทิ้งน้ำหนักตัวเข้าหาหล่อนทันที เห็นเงาบนผนังแนบสนิท เมื่อเขาซบร่างลงกอดหล่อนนิ่ง และ นาน..."