ชายหนุ่มวัย35 เป็นเจ้าเข้าทรงกำมะลอ สร้างชื่อกระฉ่อนในนามพ่อปู่ไทร ที่กรุงเทพเมืองใหญ่ วันหนึ่งเพื่อนที่ทำงานเป็นนักโบราณคดี นำกล่องไม้ปริศนามาฝากเอาไว กำชับหนักแน่นว่าห้ามเปิด แต่ใคร่รู้จึงง้างกล่องดู จนเกิดวิบัติ อักขระขอมอันเก่าแก่เกิดฤทธิ์มหัศจรรย์ ชักจูงคนบ้าผู้หญิงเข้าสู่ยุคอดีต พลิกผันอายุสู่ชายหนุ่มวัย20ที่มีไฟยิ่งกว่า ในฉบับฮาเร็มไทยในยุคอดีตย้อนไปเมื่อ500ปี ตัวอย่าง “มึงมั่นใจได้เยี่ยงไรว่าคาถานี้จักได้ผล” นายดำเกริงเปิดหนังวัวดู ด้านแผ่นนั้นมันมีตัวอักขระเขียนใส่ เขาเป็นลูกคนรวย พ่อขายเครื่องประดับ แม่ขายผ้า จึงเป็นคนมีอิทธิพลใหญ่ที่สุดในระแวกนี้ “ลูกพี่ดำเกริง นี่เป็นของพ่อปู่ที่อยู่ในอาศรมในป่าลึกแถวบางปะอินเชียวนะ รับรองพี่ปานวาดของลูกพี่ดำเกริงจักต้องอ่อนยวบกับอาคมนี้เป็นแน่แท้” ชายผู้หนึ่งอายุไล่เลี่ยกันกำลังพูดคุยกับคนที่เป็นใหญ่กว่า “มนต์นี้ผลจะเป็นอันใดวะ” ดำเกริงเพ่งหนังวัวประหนึ่งว่านั่นคือสิ่งสุดยอด “มนต์นี้พ่อปู่ท่านเพิ่งคิดได้ในเจ็ดวันนี้ มีชาวบ้านใช้ไปสามคนได้ผลยอดเยี่ยม แค่พี่เสกท่องคาถานี้เป่าไปที่ของนางผู้นั้น เวลาได้เข้าไปตัวหญิงผู้ใดมันจะสยิวจวนจะตายคาตัวพี่เลย ต่อให้แม่ปานวาดจักบริสุทธิ์มากเพียงใด จะไม่เจ็บแม้แต่น้อยเลย” ลูกน้องอธิบายจนชัดเจน “ดี กูจักหาวิธีเอาปานวาดมาทำเมีย” ดำเกริงเหยียดยิ้ม พึงพอใจต่ออักขระมหาอาคม “ใครมันอยู่ตรงนั้นพวกเอ็งทำอันใดไม่ดี” เสียงหลวงพ่อเอ็ดตะโรมาจากอุโบสถ พวกมันตื่นตระหนกแตกกันไปคนละทิศละทาง นายอินเห็นดำเกริงวิ่งมาทางตนจึงแกล้งเดินเรื่อยเปื่อยมาดักหน้า จึงชนกันแรง ดำเกริงด่ากราดก่อนจะวิ่งหนี “ไอ้โง่ตาบอดรึ!” ดำเกริงลุกวิ่งไปไกลแล้ว แต่ไม่รู้ทราบเลยว่าหนังวัวอักขระมหาอาคมนี้ตกอยู่ที่พื้น “เริงรักได้โดยไม่เจ็บปวดหรือ” อินทรชิตหยิบขึ้นมาดู ซึ่งเป็นลายลักษณ์อักษรอักขระสักราวกับยันต์ “เฮ้อ จะใช้ยังไงล่ะ ต่อให้ใช้เป็นแต่ ปานวาดจะถูกไอ้ลูกนักเลงนั่นเอาไปอยู่ดี ทำไงดีวะ” อินทรชิตเก็บหนังวัวสลักอักขระมาไว้กับตัว หาร่มไม้นั่งให้ไกลสายตาผู้คน เมื่อได้หย่อนกายาลงใต้ต้นไทรสูงใหญ่ รอบด้านเงียบสงบเสียงนกกู่ร้องอยู่หลายตัว บรรยากาศเย็นร่มรื่นย์เสียจนจะรํ่าไห้ เขาไม่เคยแม้แต่จะได้ยินเสียงธรรมชาติ มีก็แต่อยู่ที่นี่แล้วช่างเป็นสิ่งที่เขาปรารถนาเหลือเกิน