เพียงแค่สบนัยน์ตาสีน้ำตาลใสกระจ่างของซาฟียา หญิงสาวผู้เย็นชาซึ่งงดงามราวกับรูปปั้นไร้ชีวิตจิตใจ ราซัครู้ตัวทันทีว่าเขาหลงรักเธอเข้าแล้ว และเขาจะทำให้เธออยู่ในอ้อมแขนของเขาตลอดกาล ------------ “เจ้าคงไม่ว่า.. ถ้าข้าจะขอจูบเจ้า” หัวใจของราซัคสั่งให้เขาถาม โดยไม่ทันคิดไตร่ตรองถึงคำถามนั้นสักนิด ซาฟียายังไม่ทันตอบ ใบหน้าของชายหนุ่มก็เลื่อนเข้ามาใกล้ จนกระทั่งริมฝีปากอุ่นประทับลงมาแผ่วเบา ในวินาทีแรกที่สัมผัส ซาฟียาแทบจะยกมือผลักร่าง ทว่าความนุ่มนวลและอ่อนหวานดุจขนนกแผ่วเบาล่องลอยอยู่ในอากาศ ทำให้ร่างของเธอยืนนิ่ง รับการจูบแสนนิ่มนวลต่อไปด้วยหัวใจที่สั่นเทา