“แล้วฮาเปอร์อยากเจอคุณพ่อมั้ยครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามเด็กน้อยหลังจากหลุดออกจากภวังค์ของตนเอง “อยากเจอครับ แต่หม่ามี้บอกว่าเราจะขึ้นสวรรค์ได้ก็ต้องตายเท่านั้นครับ ฮาเปอร์ไม่อยากตาย ฮาเปอร์ยังอยากกินขนมอร่อยๆ อยู่ครับ” เด็กชายตอบด้วยความไร้เดียงสา เมื่อเขาได้ยินคำตอบของเด็กชาย รอยยิ้มเอ็นดูผุดขึ้นมาบนใบหน้าเขาทันที “ถ้าไม่ต้องขึ้นสวรรค์แล้วได้เจอพ่อ ฮาเปอร์อยากเจอมั้ยครับ” ชนาเอ่ยถามออกไปด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเอ็นดู เขาค่อนข้างมั่นใจว่าฮาเปอร์อาจจะเป็นลูกของเขา เพราะยิ่งดูใกล้ๆ เด็กน้อยยิ่งมีความละม้ายคล้ายคลึงกับเขาในตอนเด็กเป็นอย่างมาก “เจอครับ ถ้าได้เจอฮาเปอร์จะหอมแก้มพ่อฟอดใหญ่ๆ เลยครับ” เด็กน้อยคุยโม้โอ้อวดทันที ซึ่งมันเรียกเสียงหัวเราะเสียงดังจากชายหนุ่มได้ “งั้นมาซ้อมหอมแก้มลุงไว้ดีมั้ย ถ้าเจอพ่อจะได้ทำถูก” ความเจ้าเล่ห์บวกกับความเอ็นดูทำให้ชายหนุ่มเอ่ยออกไปเช่นนั้น “ก็ได้ครับ คุณลุงยื่นหน้ามาใกล้ๆ ครับ ฮาเปอร์หอมแก้มไม่ถึง” เด็กน้อยสั่งการทันที ชนารีบยื่นใบหน้ามาใกล้ๆ ก่อนที่เด็กน้อยจะหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ รอยยิ้มแห่งความสุขปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชายหนุ่ม ยังไงเสียวันนี้เขาก็ต้องรู้ให้ได้ว่าฮาเปอร์คือลูกของเขาหรือเปล่า