เมื่อหัวใจถูกทำร้าย เขาจึงกลายเป็นซาตาน ออกไล่ล่าเหยื่ออันโอชะอย่าง ‘เหมือนจันทร์’ ทว่าสิ่งที่ได้มานั้นคือความว่างเปล่า ‘ปราณยุต’ ไม่ได้อะไรเลยนอกจากความสะใจ ที่มาพร้อมกับบาดแผลที่ยิ่งลึกกว่าเดิม เพราะว่าสิ่งที่เขาทำลงไปนั้น ไม่ต่างจากเป็นการทำร้ายหัวใจตัวเอง ....................................................... เหมือนจันทร์รู้สึกแปลกๆ เธอไม่เคยชินกับการที่มีร่างสูงๆ ของเขามาอยู่ร่วมห้องด้วยเป็นเวลานานแล้ว เท่าๆ กับอายุของบุตรสาวเลยก็ว่าได้ “พ่อขาเป่านะคะ เจ้าขาจะหวี” เจ้าขาก็จัดแจงแบ่งหน้าที่กับพ่อเรียบร้อย ปราณยุตก็เออออตามลูกสาวเป็นอย่างดี เขารับเอาไดร์เป่าผมมาถือไว้ ส่วนเจ้าขาก็ถือหวีอันใหญ่เตรียมหวีให้ “คุณทำเป็นเหรอคะ” เหมือนจันทร์ไม่อยากให้เขามาวุ่นวายด้วยนัก แต่เมื่อเจอสายตาดุๆ ที่มองผ่านกระจกนั้นแล้วก็ต้องหุบปากฉับ “ฉันมีน้องสาวอย่าลืมสิ เรื่องแบบนี้ทำไมจะทำไม่ได้” ว่าแล้วเขาก็จัดการเป่าผมให้เธออย่างคล่องแคล้ว คนเป็นลูกก็ทำเสียงอู้ๆ ชมไม่ขาดปากว่าพ่อขาของตัวเองนั้นเก่งแสนเก่ง “พ่อขาเก่งที่สุดเลยค่ะ เป่าตรงนี้ด้วยค่ะ เป่าเยอะๆ เลย แห้งยังคะพ่อขา” “ใกล้แล้วค่ะ หนูก็หวีสิคะ” เขาหันไปพูดกับเจ้าขาเสียงเล็กเสียงน้อย เหมือนจันทร์ได้แต่นั่งนิ่งเป็นตุ๊กตา ปล่อยให้สองพ่อลูกจัดการให้จนผมแห้งสนิท ผมของเธอยาวสลวยและนุ่มลื่น ส่งกลิ่นหอมจนลูกสาวต้องสูดดม “ผมแม่ขาห๊อมหอม” เจ้าตัวเล็กยกผมช่อหนึ่งของแม่ขึ้นจรดจมูก แถมยังใจดีส่งให้พ่อของแกดมด้วย “พ่อขาดมดูสิคะ” เหมือนจันทร์กำลังจะขัดขึ้น แต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อปราณยุตรีบรับเอาผมช่อนั้นของเธอไปจรดจมูกบ้าง ทำเอาเธอถึงกับหน้าแดงก่ำ กิริยาของผู้ชายที่เธอมองผ่านกระจกนั้นแสนจะอ่อนโยน ดูไม่เหมือนซาตานตัวร้ายที่เธอเคยรู้จักก่อนหน้านี้เลยสักนิด บางทีนี่อาจจะเป็นร่างอวตารของเขาก็ได้ ที่แปลงกายมาเพื่อเอาใจลูกสาวของเขาโดยเฉพาะ!