“น้ำผมขอโทษ” ชลาลัยเบิกตาขึ้นอย่างตกใจ เมื่อธาดาคุกเข่าลงกับพื้น “คุณดิน” หญิงสาวทำอะไรไม่ถูก ก่อนที่เธอจะพูดอะไร มือร้อนก็จับลงมาที่ข้อเท้าของเธอ “น้ำ...” ธาดาเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด มือที่กุมข้อเท้าของเธอ สั่นขึ้นจนยากจะควบคุม เมื่อเห็นแผลเป็นขนาดใหญ่บนนั้น วันนั้นหมอใช้ผ้าพันแผลปิดเอาไว้ เขาจึงไม่เห็นมัน ชลาลัยใส่แต่กางเกงขายาว เขาจึงไม่รู้ว่าแผลสดวันนั้น กลายเป็นแผลเป็นเปื้อนใหญ่ สาเหตุที่ชลาลัยปล่อยมันเอาไว้ ก็น่าจะมาจากเขา “ปล่อยค่ะ” ชลาลัยดึงข้อเท้าออกจากมือแกร่ง แต่ธาดายังจับมันไว้แน่น “เจ็บมากไหม” ธาดาเพ่งมองรอยแผลเป็นที่ค่อย ๆ พร่าเลือนจากม่านน้ำตาที่มาบดบัง “ไม่เจ็บแล้วค่ะ” ตอบแล้วก็ต้องตกใจ เมื่อธาดายกเท้าเธอขึ้นเสมอใบหน้า หัวใจดวงน้อยกระตุก พยายามดึงเท้ากลับ เมื่อรู้ว่าเขาจะทำอะไร “อย่าค่ะ อย่าดู มัน...มันน่าเกลียด” แผลบริเวณนั้นน่าเกลียดมาก ที่เธอไม่ทำศัลยกรรม เพราะอยากเก็บมันไว้เตือนตัวเอง ธาดาไม่สนใจอาการขัดขืนของเธอ ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมาหา ริมฝีปากร้อนบรรจงจูบลงบนรอยแผลเป็น น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาอย่างลืมอาย วันนั้นเธอคงเจ็บมาก จากแผลเป็นที่เห็น บอกให้รู้ว่าตอนที่เป็นแผลสด มันลึกมากเพียงใด "คุณดิน..." ชลาลัยพูดไม่ออก ไอร้อนจากริมฝีปากของเขาที่ประทับลงมา ทำให้หัวใจกระตุก ความรู้สึกที่เกิดขึ้นตอนนี้คืออะไร เธอเองก็ตอบไม่ได้เช่นกัน “ผมขอโทษ เจ็บมากใช่ไหม ฆ่าผมได้ไหมน้ำ ความตายคงเป็นทางเดียว ที่ผมจะได้ชดใช้ให้คุณได้ ฆ่าผมนะน้ำ” ธาดาวางมัจจุราชสีดำตรงหน้าเธอ แนบใบหน้าลงกับเท้าบาง หลับตาลง รอคอยความตายที่ร้องขอ สำหรับเขาความตายไม่น่ากลัวอย่างที่คิด เพราะทุกวันนี้ก็เหมือนตายทั้งเป็น แค่ชลาลัยเหนี่ยวไก เขาก็จะหลุดพ้น ชลาลัยสะอื้นจนตัวโยน เมื่อเขาพูดประโยคนั้นออกมา มือสั่นเทาเอื้อมไปหยิบปืน แล้วโยนมันไปให้พ้นทาง เคล้ง “ฆ่าคุณแล้วฉันจะได้อะไร” “น้ำ...” เสียงของแข็งตกกระทบพื้น ทำให้ธาดารู้ว่า ชลาลัยโยนอาวุธที่เขายื่นให้ทิ้งไปอีกทาง “ฉันเคยพูดสักคำไหม ว่าฉันอยากให้คุณตาย” ชลาลัยกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ ความรู้สึกในหัวตีกันจนวุ่นวายไปหมด เพราะแท้จริงแล้วเธอไม่อยากให้เขาตายเลยสักนิด +++++++++++++++++++++++++++ นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิง เนื้อหาอาจไม่สมเหตุสมผล ทดลองโหลดตัวอย่างอ่านก่อนซื้อนะคะ ไม่มีการนอกกายนอกใจ ขึ้นอย่างหงส์ลงอย่างแมว เรื่องนี้ต่อจากเชลยรักมัจจุราชค่ะ ฝากพี่ดินกับน้องน้ำด้วยนะคะ