“มั่นเหลือเกินนะ อ่อยไปทั่ว” “คนสวยก็แบบนี้แหละค่ะ อ่อยรายไหนไม่ติดให้รู้ไป” ได้ยินคำค่อนแคะอดตอบโต้ไม่ได้ ใจที่เจ็บจี๊ดๆ เตือนว่า เธอไม่ควรปล่อยให้คนบ้านี่มามีอำนาจเหนือเธอได้ แค่มีอะไรกัน แค่เธอเสียซิงให้เขา ไม่ใช่จะยอมให้นพดนัยมีเหนืออำนาจเหนือชีวิตเธอ “แต่กับบางคนก็ยกเว้นนะคะ ไม่รู้ทำไม ไม่อยากอ่อยซะงั้น” ท่าทางที่ปรายตามามอง ทำให้นพดนัยฉุนวูบ คว้าข้อมือเล็กกระชากร่างระหงเข้ามาหา จุดนั้นเป็นช่องตึกที่จะทะลุผ่านไปหน้าโรงสี่ “ส-โร-ชา” “ขา... คุณนพ” “อย่ามาอวดดี” “เปล่าเลยค่ะ” เธอเหยียดปากยิ้ม หลุบตามองข้อมือที่ถูกจับแน่น “ปล่อยมือฉันด้วยค่ะ เราไม่ได้สนิทกันแบบที่จะมาจับมือถือแขน” เขาอยากจะบ้า แม่สาวปากกล้านี่ทำไมดื้อนักนะ ไม่สนิทเหรอ ท้องชนกันมากี่ครั้ง เขาทะลวงร่องฉ่ำของเธอมากี่หน ดูดนมเธอมากี่ยก นี่คือไม่สนิท? “ไม่สนิท ใช่สินะ ตอนนี้ฉันไม่ได้เสียบน้องชายที่หว่างขาเธอนี่ เธอเลยพูดได้เต็มปากว่าไม่สนิท” หน้าร้อนวาบ อับอายเหลือแสน สโรชาเชิดหน้าขึ้น ตาวาววับ “แค่ประสบการณ์แลกเปลี่ยน กับผู้ชายที่ฉันเลือกขึ้นเตียง ฉันไม่เรียกว่าสนิทหรอกค่ะ ฉันรู้แค่ว่า สนุกหรือน่าเบื่อ จบนะคะ” มือบางบิดออก ร่างระหงก็เดินลิ่วผ่านช่องตึกออกไป นพดนัยกัดกรามกรอดมองตามอย่างคาดโทษ ปากกล้าแบบนี้ เขาจะจูบให้ปากเจ่อเลยคอยดู คำก็คุณนพ คำสองฉัน คำสามไม่สนิท เดี๋ยวจะเอาให้แนบชิดแบบเนื้อผนึกเนื้อเลยคอยดู สโรชา...