แค้นรักทะเลทราย โดย...บัวริน อารัมภบท การจู่โจมของเขารุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เขาเอาความโกรธเป็นกำแพงขวางกั้นความรู้สึกส่วนลึกเอาไว้ ชายหนุ่มรุกราน จนมิสซุรีเจ็บ และเริ่มต่อสู้ เมื่อเจ็บเข้า หญิงสาวพยายามผลักอกเขา “ไม่...ฉันให้โอกาสเธอแล้ว ตอนนี้...โอกาสของเธอหมดไปแล้ว”กังวานเสียงเขาเต็มไปด้วยความข่มขู่คุกคาม มิสซุรีหายใจกระชั้นด้วยความหวั่นกลัว เบิกตาโตมองเขาอย่างสิ้นหวัง เห็นได้ชัดว่าเขาพูดถูก เขาไม่เปิดโอกาสให้หล่อนรอดอีกแล้ว คราวนี้เขาคิดจะให้บทเรียนราคาแพงที่สุดในชีวิตแก่หล่อน ริมฝีปากนุ่มเผลอออกด้วยแรงจุมพิตเร่าร้อน...ลิ้นของเขากวาดเข้าไปในปากหล่อยอบ่างจ้วงลึกซ้ำแล้วซ้ำอีก จนหล่อนแทบหายใจไม่ออก หญิงสาวเริ่มดิ้นรนรุนแรงขึ้น รู้แล้วว่าเขาเอาจริงเขานี้ แล้วเขาก็ถอนริมฝีปากออก แต่เพียงเพื่อจะไปงุดหน้าจูบไซ้ตามลำคอขาวนวล หล่อนพยายามร้องประท้วง “อย่าค่ะ...ได้โปรด...” เขาไม่ฟังเสียง....เขาแกล้งงับฟันลงไปในเนื้อนุ่ม จนหล่อนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เสียงร้องนั้นเป็นเหมือนสัญญาณที่เขารอคอยอยู่ เขารีลกลับมาประกบปากบดขยี้เรียวปากนุ่มอีกครั้ง ครั้งนี้เต็มไปด้วยความร้อนแรงและหืนกระหายราวคนอดอยากมานาน ครู่ต่อมา เขาก็กระชากเสื้อหล่อนจนขาด...แต่เขาไม่สนใจ เขากระชากมันทิ้งไป ก่อนจะก้มลงมองทรวงอกอิ่มงามขาวนวลราวกับงาช้าง ด้วยสายตาเหมือนต้องมนต์สะกอด “สวยเหลือเกิน...”เขาครางออกมาเหมือนคนละเมอ ทำให้มิสซุรีหน้าแดงก่ำ เต็มไปด้วยความอับอาย...หล่อนพยายามปิดบังทรวงอกจากสายตาเขา แต่เขากลับปัดมือหล่อนให้พ้นทาง “จะมาอายอะไรกันตอนนี้...”เขาพูดเหมือนหล่อนเป็นเด็กใจแตก เขาไม่รู้หรอกว่าหล่อนไม่เคยมีประสบการณ์สักครั้ง...หล่อนอายเหลือเกิน ที่เขาจ้องมองร่างเปลือยท่อนบนของตัวเองด้วยแววตาเป็นประกายวาววับแบบนี้ แล้วเขาก็งุดหน้าลงมา เหมือนคนกระหายน้ำ แล้วเจอน้ำอมฤตที่แสนฉ่ำหวานตรงหน้า เขาดื่มกินอย่างคนหิวจัด จนหญิงสาวครางออกมาด้วยความวาบหวิว “อดอยากมานานซินะ”เขาหยันออกมาอย่างชิงชัง...ทำไมเขาจะไม่ล่ะ...ในเมื่อมีผู้หญิงมาเสนอให้ถึงที่แบบนี้...ตุลาคิดอย่างเกรี้ยวกราด หยุดนึกถึงภรรยาตัวเองไปชั่วขณะ ร่างงดงามอรชรตรงหน้าทำให้เขาลืมไปหมดทุกอย่าง แม้แต่ภรรยาที่แสนดี เขาควรซื่อสัตย์ต่อหล่อนมิใช่หรือ แต่ตอนนี้เขาคิดอะไรไม่ออกแล้วนอกจากร่างงามตรงหน้า เขาตะโบมจูบทรวงอกงามระริกคู่นั้นอย่างหลงใหล...ไม่น่าเชื่อว่ามิสซุรีจะตั้งสติได้ก่อนเขา หล่อนพยายามดันศีรษะเขาไว้ รักด้วยใจ บัวริน