“แล้วเธอจะจัดการมันยังไงล่ะ ถ้าเกิดว่ามีอารมณ์...อย่างว่าขึ้นมา” เจ้านายจอมเจ้าชู้ เอ่ยถามเลขาสาว “อืม...ฉันก็อาจจะ...” ปราณันต์ทำท่านึกแล้วทำตาโตอย่างทะเล้น ก่อนจะตอบเจ้านายว่า “ฉันจะเดินเข้าผับแล้วหิ้วผู้ชายสักคนเข้าโรงแรม พอรุ่งเช้าก็ต่างคนต่างไปไม่ผูกมัด ไม่มีความรู้สึกละเอียดอ่อนมาเกี่ยว มันต้องเป็นความใคร่และอยากปลดปล่อยของคนสองคนเท่านั้น จบไหมคะ?” “ฉันขอรับเกียรตินั้นได้หรือเปล่า ผู้ชายคนแรกที่เธอหิ้ว” หญิงสาวยืนนิ่งไม่ยอมหันกลับไป ขาสองข้างกำลังสั่น มันเกิดขึ้นพร้อมๆ กับการสั่นระรัวที่หัวใจ...และเบ้าตา “ขอคิดดูก่อนนะคะเจ้านาย ตอนนี้ขอเก็บพรหมจารีไว้ให้ผู้ชายดีๆ สักคนก็แล้วกัน” ปราณันต์ตอบกลับเสียงเครือ เขาอยากนอนกับเธอโดยที่ไม่มีความรู้สึกละเอียดอ่อนที่เรียกว่าความรัก และจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ เธอขอเหมารวมได้ไหมว่าเจ้านายที่รักอาจจะแอบมีใจให้เธอเช่นกัน ‘...ไม่สิ! เขาแค่อยากเป็นผู้ชายคนแรกที่เธอหิ้วต่างหาก’