“พ่อเลี้ยง!!!” “ใช่ฉันเอง” ชายหนุ่มยิ้มให้เธอเพียงเล็กน้อย “ไหนว่าไปข้างนอกไง แล้วมานอนยิ้มอะไรตรงนี้” หญิงสาวถอยหลังกรูดจนแผ่นหลังเนียนติดกับประตูห้องน้ำ มือบางรีบกำปมผ้าขนหนูเอาไว้แน่นด้วยท่าทีหวาดระแวงเขาเป็นที่สุด ก็เขามันไว้ใจได้เสียที่ไหนกัน พ่อเลี้ยงหนุ่มยิ้มน้อยๆ ให้กับท่าทีเหมือนลูกหนูตัวเล็กๆ ที่กลัวแมวตะครุบ เขาอดไม่ได้เลยที่จะใช้สายตาเล้าโลมเธอไปทั้งร่าง ทั้งผิวกายที่ขาวเนียนน่าสัมผัส ไหนจะรูปร่างที่อยู่ใต้ผ้าผืนเล็กๆ นั่น ยามนี้เขาพอจะเดาไปได้ถึงไหนต่อไป กับขนาดและรูปร่างบนร่างกายของเธอ และที่เหนือความคาดหมายนั่นคือเนินอกอิ่มที่โผล่พ้นขอบผ้ามานิดๆ พอให้เขาได้กลืนน้ำลาย ร่างกายร้อนฉ่าขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่เพียงแค่ได้มอง หากเขาได้จับ ได้ลูบคลำเธอตัวเขาเองจะเป็นอย่างไรยังคงยากจะคาดเดา “มองอะไรพ่อเลี้ยง ออกไปนะคะให้แจ๋วแต่วตัวก่อนสิ” เธอโวยวายลั่นทั้งที่ตัวยังสั่นๆ “กลัวฉันจนตัวสั่นเลยเหรอ ทีเมื่อตอนกลางวันยังปากเก่งอยู่เลยนี่นา” ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะย่างเท้าเข้ามาหาคนตัวเล็กที่พยายามจะหนีเขาอยู่ สภาพเธอตอนนี้มันน่ารักเสียจนเขาแทบอดใจไม่อยู่อยากจะกระชากร่างขาวๆ นั่นมากอดจูบให้หนำใจ