“ พี่คับ ” “ คับ ตื่นแล้วเหรอ ” “ ขอบคุณนะคับ ” “ หือ...ขอบคุณเรื่องอะไร ” “ เรื่องที่...พี่ทำให้ผม รู้สึกเหมือนว่า ผมไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกที่โหดร้ายใบนี้ ” “ นี่โลกของชิน มันดูโหดร้าย ขนาดนั้นเลยเหรอคับ ” “ มันไม่ได้โหดร้าย เพราะมันทำให้ผมเจ็บปวดหรอกคับ แต่ว่ามันโหดร้าย...ที่ทำให้ผมต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวต่างหาก ” “ พี่ภูผา ” “ คับ ” “ เอ่อ... คือว่า...เรื่องทั้งหมดหลายวันที่ผ่านมานี่ มันคงจะไม่ได้ เป็นเพียงความฝัน ที่ดีของผมใช่ไหมคับ ” “ ชินอยากจะถามอะไรหรือเปล่าคับ ” “ มีคนเตือนผมว่า โลกใบนี้ มันคือ...โลกแห่งมายา ” “ ชินก็เลยคิดว่า ทุกสิ่งที่ชินกำลังเห็น มันเป็นแค่เรื่องสมมุติ เรื่องที่ไม่จริงใช่ไหม ” “ ไม่รู้สิคับ ก็เส้นทางชีวิตของผมมันแคบ ไปไหนมาไหน ก็แค่ที่เดิม ๆ ซ้ำ ๆ เหมือนถูกตีกรอบเอาไว้ ให้อยู่แต่ในที่เดิม ๆ ” “ ผมก็เลยไม่รู้หรอกคับว่า ไอ้โลกที่มันอยู่ภายนอกกรอบของผมเนี่ย มันเป็นยังไง มันจะดี หรือว่า...มันจะร้าย... ” “ แล้วชินจะไปสนทำไม เมื่อชินคิดว่าตัวของชินเอง เริ่มจาก 0 จนถึงตอนนี้ มันอาจจะอยู่แค่ 10 หรืออาจจะ 100 แล้วก็ได้ ” “ แล้วถ้าวันหนึ่ง มันจะกับไปเริ่มที่ 0 ใหม่ พี่ก็ไม่เห็นว่ามันจะแปลกตรงไหน เพราะทุกคนเนี่ย ท้ายที่สุดแล้ว ... มันก็ต้องวนกลับไปที่ 0 อยู่ดี ก็...โลกใบนี้ มันกลมนี่นา จริงไหม... ” ชินค่อย ๆ ดึงมือน้อย ออกจากเอวหนาของพี่ภูผา ที่เกาะกุมมือน้อยของเขาเอาไว้อยู่ แล้วพี่ภูผา ก็ค่อย ๆ หันเอียงตัวพร้อมกับรอยยิ้มหวาน มามองจ้องที่ใบหน้าหวานของชิน “ อย่ามาคิดระแวงกลัว กับสิ่งที่ยังไม่เกิดเลยชิน ” “ ถ้ามันดี ชินก็แค่ยิ้มรับมันเอาไว้ แต่ถ้า...มันไม่ดี...ชินก็แค่ กลับไปเริ่มมันใหม่ ยากตรงไหน ” “ ถ้ามัวมานั่งกลัวนั่นกลัวนี่ แล้วจะรู้ได้ยังไง ว่ามันดีหรือไม่ดี...เพราะถ้ามันดี แล้วชินไม่สู้ ชินก็...อดได้เจอสิ่ง ดี ๆ นั่นอะสิ ” ชินนั่งมองจ้องสายตาหวานคมกริมของพี่ภูผา พลางคิดไปว่า ไม่แปลกใจเลย กับคนที่ผ่านโลกมามากมาย อย่างพี่ภูผา ที่มักจะมีข้อคิดอะไรดี ๆ แฝงกลับมาให้เขาเสมอ ๆ ไม่ว่าจะเรื่องที่เคยบอกกับเขาว่า ทำไมเขาต้องมัวแต่สนใจสายตาของคนอื่นที่เขาไม่รู้จักเลยสักนิด หรือแม้แต่เรื่องนี้ พี่ภูผากำลังสอนชินว่า ทำไมชินต้องไปกลัว กับสิ่งที่มันยังมาไม่ถึงด้วย ก็ถ้าพี่ภูผาคนนี้ จะเป็นคนที่เสแสร้งมาทำดีกับชิน เพื่อหวังอะไรบางอย่าง ถ้ามันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ชินก็แค่เดินหนีออกมา แล้วเริ่มหาจุดหมายปลายทางใหม่ แต่ถ้าพี่ภูผาคนนี้ เกิดเป็นคนที่หวังดี และจริงใจกับเขาจริง ๆ แต่ชินกับเลือกที่จะมานั่งระแวง เขาก็อาจจะต้องเสียคนที่จริงใจกับเขาไปก็เป็นได้... แล้วอีกอย่าง ชินจะต้องสนใจทำไม เรื่องที่พี่ภูผานี่ จะเป็นคนยังไง ก็ชินไม่ได้คิดอะไรกับพี่เขา มากไปกว่าพี่ชายนี่นา ชินก็ไม่ได้เสียหายอะไรสักหน่อย ไม่เห็นต้องมาคิดมาก กับเรื่องไร้สาระพวกนี้ ให้มันปวดหัวเลย