เขตแดน ความรักคืออะไร เขาไม่เคยเชื่อถือ และเชื่อว่ามีอยู่จริง ภคิน ความรักสำหรับเขามันตายไปแล้ว ตั้งแต่มณีดาวได้จากโลกนี้ไป พราวพรต้องมาพบพานกับผู้ชายเร่าร้อน ที่มองเห็นเธอเหมือนขนมหวานอย่างเขตแดน “คุณเคยมีแฟนไหมพราวพลอย ผมอยากให้คุณนึกดูแล้วมองเทยอง เหมือนว่าเขาเป็นคนรักของคุณ ผมอยากได้สายตาเหมือนว่า คุณได้รับจูบแรกจากผู้ชายที่คุณรัก” “อุ้ย...” พราวพรอุทาน ใบหน้างดงามแดงเรื่อ เธอเผลอโผล่งออกมาทันทีว่า “ใครจะไปรู้กัน คนเคยเสียที่ไหน” ประโยคนั้นของเธอ ทำให้เขตแดนมองพราวพร ก่อนจะเลิกคิ้ว “หืม ?” ชายหนุ่มมองอ้อยอิ่ง ที่ริมฝีปากอิ่มสวยของพราวพร ยิ่งได้ยินประโยคนั้น อารมณ์บางอย่างของเขา ก็เริ่มทำให้สมาธิของชายหนุ่ม ออกไปนอกเหนือจากการควบคุม “คือว่า พลอยไม่เคยมีแฟนน่ะค่ะ พลอยคิดไม่ออก คุณเข้มช่วยอธิบายได้ไหมว่าต้องการสายตาแบบไหน เอ่อ...ถ้าให้พลอยจินตนาการถึงจูบแรก พลอยคิดไม่ออกจริงๆ” “ถ้าอย่างนั้น” เขตแดนพึมพำ เขาดึงร่างบางเข้ามาปะทะกับอกกว้าง โดยที่พราวพรไม่ทันตั้งตัว หญิงสาวทำตาโตอย่างตกใจ เมื่อคงตรงหน้าดึงเธอเข้ามากอดกระชับ ใบหน้าคมสันก้มลงต่ำ มองริมฝีปากเธอด้วยสายตาหมายมาด เขากระซิบเบาๆ ชิดริมฝีปากอิ่ม เสียงห้าวทุ้มพูดเป็นเสียงกระซิบกับเธอว่า “ผมจะสาธิตจูบแรกให้” ส่วนแม่น้องสาวแฝดจอมยุ่งอย่างพราวพลอย ภคิน คือผู้ชายรักแรก ที่เธออยากจะให้เขามารักเธอ ‘คนบ้า ทำเย็นชาอยู่ได้ เห็นใจกันบ้างไหมว่าเรารักมากขนาดไหน?’ พราวพลอยนึกต่อว่าเขาในใจ “คุณเมามากแล้วหรือเปล่า คุณเลขา” ภคินว่าเสียงทุ้ม เขามองใบหน้าแดงเรื่อของพราวพลอย นัยน์ตาหวานระยับ พราวพลอยรีบส่ายหน้า มือเรียวนุ่มของเธอ จับมาบนแขนกำยำของเขา ภคินมองแล้วยิ้ม นี่แม่คุณกำลังจะทำอะไรอีกนะ มอมเหล้าเขา แล้วจะทำอะไรเขาต่อ แม่จอมแก่น...ชายหนุ่มคิดในใจ “ม่าย... มาว... สักหน่อย” หญิงสาวตอบ ก่อนจะโถมเข้าไปกอดภคิน หัวใจที่กลัดกลุ้มไปด้วยความรักคับอกของพราวพลอย เมื่อได้ฤทธิ์สุราที่ทำให้ใจกล้า ได้แสดงพิษสงของมันเสียแล้ว ชายหนุ่มอุทานอย่างตกใจ แต่ก็ไม่ได้ผลักไสร่างนุ่มที่กอดเขาไว้แบบนั้น พราวพลอยโอบรอบคอเขา นัยน์ตาคมหวานที่มองเขา บอกความในใจหมดจด จนภคินหัวใจเต้นเร็ว แม่ตัวแสบทำท่าจะปล้ำเขาเข้าเสียแล้ว - -