"เดี๋ยวสิจะรีบไปไหน ผมยังมีเรื่องคุยกับคุณ ไหนๆก็มาถึงแล้ว อยู่ค้างสักคืนเป็นไง" "ไอ้บ้า" "ทำไมล่ะ เราหมั้นกันมานานแล้วนะ เข้าหอกันเลยดีไหม" "เชิญคุณเถอะค่ะ ฉันขอตัว" พูดจบรมิตาก็หันหลังเดินกลับ แต่ไม่เร็วไปกว่าหนึ่งบุรุษ ร่างสูงก้าวมาขวางหน้า ก่อนจะรวบเอวบางเข้าสู่อ้อมแขน "ผมเกลียดเวลาที่คุณมองผมแบบนี้"หนึ่งบุรุษเข่นเขี้ยวพูดใส่หน้ารมิตา "ปล่อย! ก็สิ่งที่คุณทำ มันก็สมควรมองด้วยสายตาแบบนี้" "ผมเกลียดคุณ" "เช่นกันค่ะ ฉันก็เกลียดคุณ" สิ้นเสียงริมฝีปากหนาก็ประกบลงมาบนปากอิ่มแรงๆ จงใจให้เธอเจ็บ หนึ่งบุรุษบังคับจูบคนตรงหน้าด้วยความรุนแรง ดิบเถื่อน จนรับรู้ถึงรสเลือดที่ซึมออกมา รมิตาดิ้นรน สองมือผลักอกแกร่งและทุบตีไปตามตัวเขา หนึ่งบุรุษดันร่างบางไปจนติดกับผนัง ก่อนจะบดขยี้ปากอิ่มอย่างเอาเป็นเอาตาย