"ชดใช้ยังไง" คนถามสีหน้ายังเกรี้ยวกราด แต่อีกคนกลับยืนนิ่งไม่คิดตอบคำไหนออกมา ดวงตาของกีรดิตเริ่มจะฉายแววโกรธมากขึ้น เมื่อนึกได้ว่าเวียรยาพยายามเข้ามาวุ่นวายในชีวิตของเขา มาทำให้เขาเข้าใจผิดว่าเธอรักเขา ยอมให้เขากอดยอมให้เขาจูบและทำอะไรอีกหลายๆ อย่าง แม้จะเพียงภายนอก แต่เธอก็ยินยอม "หรือว่าคิดจะเอาตัวเข้าแลกอย่างนั้นเหรอเวียรยา" เขาพูดออกมาเหมือนไม่เต็มน้ำเสียง ลมหายใจติดขัดจากความจริงที่ได้รู้ "เวียร์..." "เธอคิดว่าฉันคงไม่มีใครรักจริงและอยากแต่งงานด้วย เธอเลยมาที่นี่มาเสนอตัวเองใช่ไหม!" "ฮื้อๆ" มีเพียงเสียงร้องไห้ที่ตอบกลับมา นั่นก็เท่ากับเป็นการยอมรับว่าสิ่งที่เขาคิดมันใช่ ชายหนุ่มสาวเท้าเข้าไปใกล้กับคนร้อง ยกมือทั้งสองข้างขึ้นจับต้นแขนของหญิงสาวเอาไว้ "คิดว่าร่างกายของเธอจะชดใช้ความผิดทั้งหมดนี่ได้เหรอ" "ฮะ...ฮึก ฮือๆ" "ถ้าคิดว่าได้ก็เอาสิ ชดใช้มาให้หมด"