หากไม่ติดว่าน้ำขิงเมาจนภาพตัดเธอคงจะขอปลีกตัวกลับรถแท็กซี่เสียดีกว่า พิมลดาหันมองข้างทางโดยมีเพื่อนสาวนอนหนุนศีรษะบนตักพึมพัมไม่ได้ศัพท์มาตลอดทาง “ไม่คิดจะทักทายพี่สักหน่อยเหรอ” “...” “ใบเฟิร์น พี่รู้ว่าได้ยิน” “อย่าพูดอะไรได้มั้ยคะ เกรงใจน้ำขิง” “หึ”