คืนที่เป็นความลับระหว่างกัน มีรตีเหมือนมีตราบาป เขาคือพี่ชายที่แสนน่ากลัว เขาใช้ความลับนั้น รีดเค้นความสุขจากร่างกายของเธอ ซาตานตัวร้ายอย่างเขา...มีหัวใจบ้างหรือเปล่านะ คืนนั้นเขาล่ามเธอไว้ด้วยความลับ... เธอคือตัวอันตรายที่เขาจะต้องกันให้ห่างจากบิดาของเขา ทว่า ยิ่งนานความชัง กำลังแปรเปลี่ยนเป็นอื่น ใครกันที่ตกเป็นทาส... หรือว่าจะเป็นเขา ที่ตกเป็นอยู่ในอุ้งมือนุ่มๆ คู่นั้น โปรย... "แล้วถ้ารตีคุยด้วย พี่กายจะ...จะ ไม่ทำอะไรรตีใช่ไหม อุ๊ย!" เธอร้องอุทานเมื่อเขาดึงเธอไปกอด เขาเอ่ยพึมพำบนศีรษะเธอ "อืม ถ้ารตียอมคุยด้วย พี่ก็จะไม่ทำอะไร พี่ง่วงมาก ไม่มีแรงเลย ทำอะไรรตีไม่ไหวหรอก ยกเว้นพี่จะโมโห" "แล้วมัวแต่ทำอะไรล่ะคะถึงไม่ยอมหลับยอมนอน" "รตีไม่ให้พี่เข้าห้อง" คำตอบนั้นทำให้เธอกัดริมฝีปาก เกือบจะปล่อยหัวเราะคิกออกมา แต่ก็กลั้นไว้ทัน เสียงใสจึงเอ่ยตอบ "แล้วทำไมรตีต้องให้พี่กาย มีสิทธิ์เข้าไปวุ่นวายในห้องรตีด้วย" "เราเป็นอะไรกันล่ะ" พอได้เธอมากอดไว้ เธอยอมคุยด้วย เขาก็เริ่มผ่อนคลาย แล้วก็...ให้ตายเถอะ...อย่ามาหลับตอนนี้นะไอ้กาย "เป็น..." มีรตีเม้มปาก นั่นสิ เธอกับเขาเป็นอะไรกันล่ะ? "หืม? รตีจะให้พี่เป็นอะไรกับรตี" เขาย้ำถาม เผลอหาวออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ "พี่กายเป็น..." เธออึกอัก ยังสับสนกับใจตัวเอง ความสัมพันธ์ของเธอกับเขา...มัน... "จำไว้ว่าห้ามปิดห้องหนีพี่อีก" "เอ่อ..." "ห้ามไม่คุยกับพี่ ห้ามทำเหมือนวันนี้อีก" "พี่กายมีสิทธิ์อะไรมาห้ามรตีเยอะแยะ" เธอพึมพำอุบอิบ ซุกหน้ากับอกเขา เผลอสูดกลิ่นของเขาเข้าไป...กลิ่นนี้ที่ห้อมล้อมเธอ ปลุกปั่นเธอ พาเธอเข้าไปสู่ห้วงสวาท สู่อารมณ์ที่เธอไม่เคยพบพาน สู่สิ่งที่เขาเป็นคนสอนสั่งว่ามันสุข วาบหวิวขนาดไหน "พี่มีสิทธิ์" เขาย้ำ หาวออกมาอีกรอบ "ห้ามรตีดื้อกับพี่ ถ้าไม่อย่างนั้น พี่จะทำโทษ" "พี่กายจะทำอะไรรตี" เธอเอ่ยงึมงำ บอกไม่ถูกว่าอยากจะผลักเขา หรือจะซุกอยู่ตรงนี้...ไปนานๆ ดี