“คุณเพชร! อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ นี่มันกลางวันแสกๆ แล้วตอนนี้เราก็อยู่ในน้ำด้วย ถ้าเกิดมีใครมาเห็น” เธอบอกเสียงรัว “แสดงว่าถ้าไม่ใช่กลางวันและถ้าไม่มีใครเห็น ก็ทำแบบนี้ได้ใช่ไหม” “ไม่ ไม่ใช่ ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น” “แต่ผมคิดไปแล้วว่าคุณหมายความแบบนั้น และไม่ต้องห่วง ถึงจะอยู่กลางแจ้งแต่ไม่มีใครผ่านมาแถวนี้หรอก คนบ้านนี้ไม่ใช่คนสอดรู้สอดเห็นและผมก็บอกไปแล้วว่าห้ามเดินมาทางนี้เด็ดขาดเพราะคุณจะเรียนว่ายน้ำ คุณต้องการสมาธิ ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย” “คุณที่มัน...มัน” นัทมนพูดไม่ออก ไม่รู้จะสรรหาคำใดมาต่อว่าเขาดี “เอาสิ จะว่าอะไรผม บอกไว้ก่อนนะว่าผมไม่ยอมให้คุณด่าผมฟรีๆ หรอก” เขาบอกแล้วขยับตัวเบียดกับร่างเล็กให้มากขึ้น มือของเขาลูบไล้ไปทั่วเนื้อเนียน ขณะที่นัทมนได้แต่กอดคอเขาไว้ไม่กล้าปล่อย เพราะกลัวจม “นั่นแหละนัท กอดผมให้แน่ๆ อีก ไม่งั้นคุณจม ผมไม่รู้ด้วยนะ” เขาพูดล้อๆ พร้อมมือหนาที่ป้วนเปี้ยนอยู่ตรงสายบิกินี่ชิ้นล่าง “คุณ...คุณจะทำอะไร” เธอถามเสียงสั่น “แล้วคุณคิดว่าผมจะทำอะไร” เขาถามแล้วโน้มตัวไปปิดปากเธอไว้ด้วยปากของเขาเพื่อไม่ให้เธอถามอะไรได้อีก นัทมนพยายามเบี่ยงหน้าหลบแต่ก็ทำไม่ได้อย่างที่ใจคิด ลิ้นร้อนของเขากวาดต้อนลิ้นของเธอจนหญิงสาวหายใจไม่ทัน ปากต่อปากแนบสนิทเหมือนมีแม่เหล็กฝังอยู่ “อื้อ อื้อ คุณเพชร อย่า” หญิงสาวร้องห้ามเสียงหลงพร้อมกับพัชฏะที่ชูมือข้างหนึ่งขึ้น บิกินี่ชิ้นล่างของเธออยู่ในมือของเขาเรียบร้อยแล้ว * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ติดตามเรื่องอื่นๆ ได้ที่เฟสบุ๊ก : จันทร์ทอแสง