"เมื่อน้องชายฆ่าตัวตายเพราะความรัก กีฏะ ไม่สามารถหยุดความแค้นในหัวใจได้ ความอาฆาตมาดร้ายมุ่งไปยัง ประกายแก้ว ผู้หญิงคนที่เป็นต้นเหตุ โดยหารู้ไม่ว่าประกายแก้วเองมีบาดแผลชีวิตที่ไล่สะสมแต้มผู้ชาย ให้ความหวัง ความรัก แล้วสลัดทิ้ง ไม่ไยดี ใครอ่อนแอก็แพ้ไป กีฏะต้องการให้ประกายแก้วชดใช้ด้วย ชีวิต แต่ พลับพลา ก้าวออกมาขวางในเส้นทางแก้แค้นของเขา ภุมรินหนุ่ม จึงพบว่า “แค้นแม่แต่รักลูก” แม่ผู้ยอมเอาชีวิตตัวเองชดใช้ความแค้นเพื่อปกป้องลูกสาว กีฏะเองก็พบว่าแม้พลับพลาจะไม่ใช่ดอกไม้ แต่เธอเป็นมากกว่านั้น พลับพลาคือศาลาพักกายพักใจ...และทำให้ความแค้นสูญสลายไป "