“ปล่อยฉัน!” “เราปล่อยแน่ แต่เจ้าต้องเลิกพยศเสียก่อน ฮึบ!” ผู้พันฮันส์ผลักร่างน้อยให้นอนหงายบนเตียงวิวาห์ โดยที่เขาขึ้นคร่อมหล่อนที่ด้านบน ฉัตรฟ้านิ่วหน้าด้วยความเจ็บ เขาผลักเธอเบาเสียเมื่อไหร่กัน “คนชั่ว! ฉันเจ็บนะ!” “ถึงจะชั่วก็เป็นผัวของเจ้า อยากได้นักมิใช่หรือตำแหน่งนายหญิงของเราน่ะ เจ้าได้มันสมใจแล้วนี่! แต่หัวใจของเรามันไม่มีวันเป็นของเจ้า มันเป็นของปาลีญ่า ปาลีญ่าเท่านั้น!” “เออ! ของปาลีญ่าก็ปาลีญ่า งั้นก็อย่ามาแตะฉัน ฉันไม่ใช่ปาลีญ่านะ!”