วันนี้เป็นวันหยุด มรกตไม่ลืมที่จะเดินเข้าไปในห้องคลังโบราณวัตถุที่เธอรับผิดชอบดูแลอยู่เพื่อตรวจตราดูความเรียบร้อย ภายในพื้นที่ที่เธอคอยดูแลจะประกอบไปด้วย การจัดแสดงเรื่องราวเกี่ยวกับธรรมชาติวิทยาในด้านต่าง ๆ ประวัติศาสตร์โบราณคดีตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ จนถึงสมัยกรุงศรีอยุธยา ประวัติศาสตร์เมืองตั้งแต่กรุงศรีอยุธยาจนถึงปัจจุบัน และมรดกดีเด่นในเรื่องของช้างสุรินทร์ รวมถึงเรื่องราวเกี่ยวกับชาติพันธุ์ของชาวไทยเชื้อสายเขมร และชาวไทยโคราช ที่มีถิ่นอาศัยอยู่ในจังหวัดสุรินทร์ งานหัตถกรรมและศิลปะการแสดงพื้นบ้านในด้านต่าง ๆ ของชาวไทยต้นกำเนิดที่อาศัยอยู่ในจังหวัดสุรินทร์ เธอเดินผ่านห้องจัดแสดงที่มีรูปปั้นโบราณวางเรียงรายอยู่ และพลันสายตาของเธอก็มีแสงประกายเจิดจ้าบางอย่างเข้ามากระทบกับม่านตาสวยของเธอ “อุ้ย แสงอะไรอ่ะ ช่างประกายแวววับจับตาดีแท้” มรกตเอ่ยพูดคนเดียว แล้วเดินเข้าไปที่ห้องจัดแสดงที่เป็นตู้ใส่วัตถุโบราณ แหวนสีเขียวมรกตวงขนาดไม่ใหญ่มากที่กำลังส่องแสงเป็นประกายสีเขียวเริ่มมีแสงส่องสว่างมากขึ้นจนทำให้มรกตถึงกับยกมือเรียวสวยของเธอขึ้นเพื่อป้องแสงนั้น เธอเหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในห้วงแห่งเวลาที่กำลังพาร่างบางของเธอหมุนคว้างไปตามแรงบางอย่างอย่างไร้จุดหมาย ตุบ... เสียงร่างของเธอหล่นเบา ๆที่พื้นที่เป็นหินศิลาแลงเก่า ๆ เธอมองไปรอบ ๆด้วยความนิ่งสงบและประหลาดใจที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น นี่ถ้าไม่เป็นเพราะเธอศึกษาประวัติศาสตร์มาด้วยก็คงจะตกใจไปมากกว่านี้แน่นอน หญิงสาวรวบรวมสติแล้วลุกขึ้นยืน และเดินสำรวจตามนิสัยของนักโบราณคดี เธอเหม่อมองดูฝาผนังด้านในของปราสาท พลันร่างของเธอก็ชนเข้ากับร่างหนึ่งซึ่งมีความกำยำเหมือนร่างของชายนักรบ “อุ๊บ...”มรกตแหงนหน้ามองร่างอันสูงใหญ่นั้นแล้วตกตะลึงในเครื่องแต่งกายของเขาที่คล้ายกับชุดของนักรบในสมัยโบราณ มรกตหยิกที่แขนของเธอเพื่อให้เป็นการแน่ใจว่าเธอไม่ได้ฝันไป แล้วรวบรวมสติเอ่ยถามชายในชุดนักรบนั้น “ท่านเป็นใคร แล้วทำไม...มาอยู่ที่นี่ได้ ที่นี่มันที่ไหน แต่มันคล้ายกับปราสาทที่เมืองเก่าแถวชายเขตพรหมแดนเลยนะคะ” มรกตเอ่ยถามเป็นชุดพร้อมกับนิ่งอึ้งมองไปโดยรอบ