“ไม่ต้องตามหาแล้ว ฉันไม่ชอบผู้หญิงที่กล้าหักหน้าฉัน หน้าที่ของนายคือไปหาผู้หญิงที่ไหนก็ได้มาแต่งงานกับฉัน” อคิราห์กล่าวด้วยน้ำเสียงเข้ม ทำให้คนที่ฟังอยู่เช่นมินตรารู้สึกสงสารชายหนุ่มขึ้นมาจับใจ ไม่รู้ว่าสิ่งใดทำให้เธอกล้าเดินเข้าไปหาชายทั้งคู่ ที่กำลังสนทนากันอยู่ด้วยความรู้สึกล่องลอย “เอ่อ....คุณ..ต้องการผู้หญิงมาแต่งงานด้วยเหรอคะ” มินตรารวบรวมความกล้าเอ่ยถามออกไป ทำให้ชายหนุ่มร่างสูงหันมาจ้องมองที่ใบหน้าสวยด้วยความประหลาดใจ และก็ยิ่งต้องประหลาดใจมากขึ้นเมื่อผู้หญิงที่สนทนากับเขาอยู่นี้ คือคนที่เดินร้องไห้ออกจากลิฟท์แล้วชนเข้ากับเขาเมื่อวาน “คุณจะเสนอตัวเหรอ?” อคิราห์หรี่ตามองหญิงสาวด้วยความรู้สึกพึงพอใจในตัวของเธอ “เป็นฉันได้มั้ยคะคนที่จะทำหน้าที่เจ้าสาวให้คุณ” มินตรารู้สึกอายเหลือเกินที่ต้องพูดคำนี้ออกไป แต่การที่เธอได้แต่งงานกับเขามันจะทำให้ดาวินเลิกยุ่งกับเธออย่างแน่นอน ในเมื่อชีวิตของเธอมันพังลงไปแล้ว คงไม่มีอะไรที่เธอจะต้องกังวลอีกต่อไป อีกทั้งการได้แต่งงานกับเขามันได้ช่วยทั้งเขาและเธอ มารดาของเธอก็จะไม่ถูกนินทากับคนรอบข้าง ส่วนความรู้สึกของเธอ เอาไว้เป็นเรื่องที่เธอจะนึกถึงเป็นสิ่งสุดท้าย