"ชายาข้าเคยบอกเจ้า...ขอเพียงเจ้าไม่ลงมาในสนามข้าจะไม่มีวันหันคมดาบใส่เจ้าเด็ดขาด" แต่ในเวลานี้นางยืนอยู่ตรงหน้าเขา...ท่ามกลางสนามรบนางสวมเกราะขาวรวบผมเกล้าขึ้นดูองอาจและสง่างาม นางนั่งนิ่งอยู่บนอาชาเมฆาสีขาวบริสุทธิ์และใช้ดวงตากระจ่างใสนั้นจดจ้องมาที่เขา แววตาที่ราบเรียบไร้ซึ่งคลื่นแห่งอารมณ์ใดๆ นางปล่อยวางเขาได้จริงหรือไม่ ภาพที่เห็นตรงหน้าล้วนแต่เป็นคำตอบ นางกำลังยืนอยู่ฝั่งศัตรู! บทสรุปของสงครามและความรักครั้งนี้จะเป็นเช่นไร...อย่างไรเสียนางก็เชื่อว่าสงครามนั้นโหดร้ายเสมอ