“ยังจะมาถามอีกว่าเป็นอะไร พี่อิสทำแบบนี้ได้อย่างไร รู้ตัวหรือเปล่าว่าทำอะไรลงไป!” แจนโวยวายใช้นิ้วชี้จิ้มอกของเขาใหญ่ “พี่ทำผิดตรงไหน?” อิสระรวบมือของแจนเอาไว้ แล้วเอ่ยถามหญิงสาวตรงๆ ก็เขาก็ทำตามตรอกออกตามประตู จัดงานแต่งงานเรียบร้อย พาไปพบผู้หลักผู้ใหญ่ ดำเนินเรื่องสู่ขอ แล้วมันไม่ดีตรงไหน หรือจะให้วิวาห์เหาะอย่างนั้นเหรอ? “ก็เรื่องแต่งงานนั่นแหละ พี่ไปพูดกับพ่อกับแม่ของพี่อย่างนั้นได้อย่างไรเล่า ทำไมไม่พูดไปตามความจริง ทำไมทำแบบนี้” แจนยิ่งพูดก็ยิ่งหอบด้วยแรงอารมณ์ที่อิสระไม่ได้ดั่งใจของเธอ “อ้าวแจนแล้วจะให้พี่ไปพูดอย่างไร จะให้อยู่ดีๆ ก็เอาแจนไปอยู่บ้านด้วยนะเหรอ ไม่ต้องรอพ่อกับแม่พี่ด่าเลย แม่แจนก็มาแหกอกพี่พอดีกัน พี่ทำแบบนี้ก็ดีแล้วอยู่ในสายตาผู้ใหญ่ นึกว่าแจนจะชมพี่เสียอีก กลับมาต่อว่าเฉยเลย” อิสระกุมขมับรู้สึกว่าทำไมมันถึงได้ยุ่งยากขนาดนี้ เมื่อก่อนไม่คิดจะจริงจังกับใคร แค่ถูกใจคว้าขึ้นเตียงก็จบแล้วตื่นมาตอนเช้าต่างคนต่างไป แต่นี่จริงใจด้วยตั้งใจที่จะแต่งงานเป็นเรื่องเป็นราวทุกอย่าง ดำเนินเรื่องไปสู่ขออย่างเป็นทางการ สาวเจ้าแทนที่จะดีใจที่เขาให้เกียรติกลับตีโพยตีพายโวยวายไม่พอใจ หรือว่าผู้หญิงสมัยนี้ชอบแบดบอยกันอย่างเดียวนะ ไม่เลวไม่เร้าใจใช่ไหม ขอแต่งงานดีๆ ไม่ชอบ ชอบให้ฉุด ลาก ปล้ำ จูบหรือไงกัน!