“ผมให้คุณตัดสินใจอีกที” “ตัดสินใจอะไร” “ถ้าเข้าไปในห้อง คุณได้รู้จักผมมากกว่านี้ แต่ถ้าไม่ ก็เล่นกันสนุกๆ ขำๆ เหมือนใต้ต้นไม้นั่น ถึงจะแรงไปบ้าง แต่ก็ยังไม่ใช่ผมอยู่ดี” “ไม่ใช่คุณ แล้วคุณเป็นแบบไหนคะ” “ผมเป็นพวกวิตถาร” เธออ้าปากค้าง ไอ้สี่ห้ายกใต้ต้นไม้นั้นยังเบาสำหรับเขาหรือ แล้วถ้าหนักกว่านั้น เธอจะอยู่ในสภาพไหน “วิตถารแค่ไหน” “อย่าถามมาก ตกลงจะเอาไง เข้ารึไม่เข้า” “ประเด็นคือ มันไม่ได้สำคัญตรง นุ่มนวลหรือซาดิสม์หรอกค่ะ” เจ้าหล่อนจ้องดวงตาคู่สวยนิ่ง ๆ “แต่สำคัญคือ ถ้าฉันเข้าไปแล้ว ฉันคือตัวอะไรสำหรับคุณ” เขายิ้มในดวงตา “แม่เสือมั้ง”